Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

П АН АРА'ВІЦЬ, -аўлю, -авішзак. Спадабаць. От панарэвіў ката хлопяц! I сьпіць зь йім.Гр. П АН АРА'УНЫ прым. Да спадобы. Дахалёры панараўны хлопяц. Усё яго любяць. Св. П АН ЧО'Ш КА,-аў ж. Шкарпэтка. Панчошкі лётам йосяць, a зімою панчохі. Гр. П А Н Ы Т А ЦЬ зак. асудж. Гл. л ы г а ц ь. Што ён тут еў — паныгаў, паныгаў— i ўсё цоло. Ст. C. ПАНЯВА', -оў ж. Скаварада. Цэлу паняву рыбы насмажыў. Едн. П АП АД Л А'ВІЧУ прысл Пад лавамі. Чатб ён пбузая пападлавічу, выцірая пыл? Kp. П АП АЛАКА'ЦЬ, -лашчу, -лошчаш зак. Папалаокаць. Буду вешаць, ужэ папалакала. Гр. П АП А 'РЫ Ц Ц А, -ьгцца зак. зламоўн. Паляжаць. Халёра за йімі што папарыцца, усё павыцяіпваюць. Ст. C. ПАПАТРАПА'ЦЬ, -.плю,--пляш зак. І.Папатрапаць. 2. незад. Многа (вялікую дарогу) icці. От папатрапалі мы таглы, як машына caпсавалася. Гр. П АП Е'Р м. Пэпера. Бёлы, як напёр. Гp. Папёру німа хату аклёяць. Ст. C. П АП Е'РЦ І зак. груб. З'есці. Усё папёрлі, i зуббу зачапіць німа за што. Ст. С. П АП Л ё 'Н ТАНЫ дзеепрым. Паблытамы, патаптаны. Німа яг жаць, усб жыто паплёнтано. Кр. ПАПЛЕ'Н ТАЦЬ, -аю, -аяш зак. Паблытаць. стаптаць. Каравэ пзплёнталі зобжо, то пасьля жніва палавіну каласбу на зямлі ляжыць. Гр. ПАПРАВУ'НАК м. непаш. Выздараўлённе, папраўка. Німа ніякаго паправунку, усё хварэю. Гр