Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

Пазвыкалі, каб йіх (куранят) крупамі кармілі, i ні ядуць нічого боляй, паскуды гэтыя. Гр. П АІМ Л Е'Ц Ь (паііімлёць), -ліць зак. 1.3'аімжэць. Пайімлеў дошч, мо i разыдзяцца. Гp. 2. Паімжэць. Хай хоць трохі пайімліць, i то сьпёкі такойі ні будзя. Св. ПА'КАЛАДКА (пакалатка), -аў ж. Пастка (для мышэй). У пакалатку ні лёзуць, да халёpa йіх нясе ў скрыню — у пшаніцу. Вальк. П АКАЛІЗАВА'ЦЬ, -зую,-зуяш зак. Пастрыгчы (пладовыя др.аы). Як'пакалізаваў, нат яблыкі большыя парасьлі на яблыні. Гp. ПАКАЧА'ЦЦА зак. Гл. к а ч а ц ц а. Давай накачаямсё, хто з нас дужайшы, га? Ст. C. П АК Л Э'Д Ы Ч, -аў м. Той, хто кастрыруе («пакладае»), Паклікаў паклэдыча, хай паршука выпакладая. Гp. ПАКО'С, -аў м. 1. Скошаная трава (збожжа); валок. Пакосы разьбіваям, хай сохня сено. Ce. 2. Палоока лугу, што пракошваецца адным касцом; пракос. Цяшко касіць, як накос шырокі збимяш. Гp. ПАЛАКА'ЦЬ, -шчу, -шчаш незак. Паласкаць. Пайду плацё палакаць у балёйі. Гp. П АЛ АН Н ё ' (іпалавё) н. Праполка. Паланя аднагб на тыдзянь будзя. Ст. C. ПАЛАМ Я'НКА, -аў ж. Хлеб (у выглядзе тоўcrara блінца), які пякуць перад полымем. Паламянку сьпяку на палудзянь, пакуль хлеп пасаджаю пякчы. Ст. C. ПАЛА'ТКІ, -аў толькі мн. Прыстасавайне з жэрдачак, дзе складаюць снапы (робіцца ў гумне над токам). Kp. ПАЛ ATHO' н. 1. Металічная сетка сіта (у ap