Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

ПАДА'РАК, -ркаў м. Дарунак, падарунак (рэч). Падарак добры быў. Гр. ПАДАРУ'НАК м. Наэва дзеяння ла дзеяслове д a p ы ц ь. Хрышчонаго бацька просім на падарунак! Які падарак ён дасьць маладому. Ст. C. ПАДАТКНУ'ЦЬ, -у, -ёш зак. Даць хабар. Як ні падаткнёш, так нічого i ні зробіць. От нілюцкі чалавек быў. Гал. ПАДАЯ'НКА, -аў ж. Перадача (y бальніцу, турму). Хлопяц хворы, трэ яму падаянку занясьці. Св. П АД БАРО 'Д АВІЧА (падбародавічо), -аў н. Падбарадак. Стары— іпадбародаівічо абвісло. Вальк. П АДВАРО'ТН ІЦА, -аў ж. 1. Шырокая шчыліна паміж дзвярыма i зямлёю (у хляве, гумне). Прас падваротніцу сьнёгу намяло ў гумно. Kp. 2. Дошка для закрывания гэтан шчыліны. Адымі падваротніцу, каб ні паламаў конь, як ступацімя. Гр. П АД ВІН У'Ц Ь, -e беэас. Уздумацца. Як naдвінё, за дзёояць івёрст адзё — i «6г.і «i баляць. Ст. C. П АДВО'КНІЧЧА (іпадвокнічо), -аў н. Падваконне. Hi лась, кажу, па падвокнічу, каб вакна ні разьбіў. Вальк. П АД ГАЛ Е'НЫ прым. Падгалісты. I Іекі твой пятух падгалёны. Гр. П АДГА'ЛЫ прым. Тонкі, высокі, з.падцягнутым жыватом (пра жывёлу). Як харт, падгалы паршук. Kp. П АДГА'РЛЕ ('падтарлё), -яў н. І.Падбародак. Падгарлё ў старого адвісло. Пл. 2. Зоб. Дзяр., Ст. ć