Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

Пеўамяшаць, пераблытаць. Хай сам складня, рас пабунтаваў усё. Св. ПАВА'ЛАК, -лкаў м. Валок (сена). Зграбём у павалак, а тагды у копы складацімям. Гр. ■ПАВЕ'СЬМА (чіавёсьмо), -аў н. Тое, што i п а в е с ь м е н е. Павёсьмо льну нацёрла. Кар. П АВЕ'СЬМ ЕН Е (павёсьмянё), -яў л. Жменя сцёртага льну; ручаика. Павёсьмянё нацёрла i ўжэ аддыхая. От работніца! Вар. П АВЭ'Д Л УГ (павэдлух) прыназ. У параўнанні з. Павэдлух тванго мой благі хлопяц. /7л. П АВЭ'ДЗГАЦЬ,-аю, -аяш зак.непаш. 1.Пабяліць. Якоё гэто бялёнё. От, павэдзгаў, абы сажу забял'щь. Гр. 2. Памазаць. Лоям трохі павэдзгай i еш, ні канёшня, кап клустасьць цякла з блінца. Ст. С. ПАГАДА'НКА, -аў ж. Пагалоска. I ў нас пусьцілі такую пагаданку. Кр. ПАГАН ГН, -аў м. жартаўл. Крыклівы (пра дзіця). Паганін гэты цэлу ноч спаць ні даў: усё «агу» да «агу» — крычыць! Гр. П АГН О'Й, -яў м. Назва ўгоддзя з угноенай урадлівай глебай. Патной пбидзя пат кукурузу, кажуць. Кр. П АДАВА'Н Н ІК (падаваньнік), -аў м. Той, хто падае на воз снапы. Нідужы падаваньнік, снопа ні закіня на воз. Вальк. ■ПАДАКО'НШК ('падаконьнік), -аў м. Прымацаваны да сцяны (над акном) брусок для гардзін; карніз. Падаконьнік для туляў сам зробіць. Гр. П АДА'Н НЕ (паданё), -яў н. устар. Заява, прашэнне. Трэбуло паданё скласьці на пэнсію. Зл