Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

Пражора гэта сьвет, здэцца, загроб быдаоябё. Гр. НАТАЛЬМ АХУ' прысл.: т p ы м а ц ь нат а л ь ма х у — не датыкаючыся (да чаго). Рукі адабрало, натальмаху трымаючы. Гр. НАТРАПА'ЦЬ, -плю, --пляш зак. Налупцаваць. Рас ні слухая, натрапаў— i будзя слухаць. Зл. ІІАТЫ ХМ Я'СТ прысл. Адразу, на скорую руку, на месцы. Мо i жыў бы, каб натыхмяст апярацу зрабілі. Гр. НАУМ Е'ЦЦА,-ёюсё, -ёясьсяза/с. незад. Мець удосталь, хапіць. Дзе ты наўмёясься, каб ycć ў новум хадзіць кожан дзень? Ст. С. НА'ХЛЯШ Ч прысл. Насцеж. Наштб дзвёры атхляшчыў? Канёшня, каб нахляшч, а прычыніць — мало? Гр. Н А Ц ЕРА БГЦ Ь (нацяраб(ць), -блю, -біш зак. Налупцаваць, набіць. Нацярабіў-нацярабіў гэто дзіця. А за што? Ал. Н АЦ ЯЛ Е'СК АЦ Ц А, -аюсё, -аясься зак. жартаўл. Пад'есці. Нацялёскаўсё, так марш з-за стала! Гр. Н АШ ЧЫ Н Я'Ц Ь, -яю, -яяш зак. Гл. ш ч ын я ц ь. Св. Н ЕВАРУ'Ш АНЫ (ні,варушаны) дзеепрым. Някрануты. Гунь тая лава ячмёню i ніварушана стайіць. Ст. С. НЕГАДЖ А'И (інігалжай), -ёўл. i ж. абразл. Неахайны. Рас нігаджай, хай у гразі ходзіць, я яму ні буду кожан дзень мыць. Гр. НЕГАДЗГН А (нігадзіна) ж. 1. Н я гола. У такую нігадзіну i воўк сядзіць на мёсцы. Kp. 2. Час суровых выпрабаванняў. У тую нігадзіну німало пагінуло людзёй. Ст. C