Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

HAPA'HKI прысл. Пасвіць кароў наранкі— г. зн. гнаць вельмі рана, да ўсходу сонца, i пасвіць да гадзін 10, a затым з 16 гадзін да вечара. Рано івячэною i ўвдсяінь пасем на ўвесь дзень, a улётку — наранкі. Гр. H A CE'H H IK (насёньнік), -аў м. Злак (агародніна), які пакідаецца на выспяванне для насення. Лубін-насеньнік пайшл'і ламаць, а а ста льны загарэм. Дзяр. Гурок-насеньнік. Ст. С. НАСТАЯЧКА' прысл. Стоячы. Здэцца, ni вытрываю, упаду, як папараблю цалюткі дзень настаячка. Гр. НАСТАЯ'Ш ЧА (настаяшчо) прысл. Як мае быць. Панаядаліся настаяшчо каравэ на лубянішчы. Травы там много. Ст. С. НАСТАЯ'Ш ЧЫ прысл. Сапраўдны; які мае быць. Гэто настаяшчы мёт, ні падробляны. Кр. Настаяшчы кавалер: большы за бацька, мажны. Гр. Н А СТО 'Л ЬН Щ А, -аў ж. Абрус, настольнік. Настольніцы ўсякія маям: i сьвяточну, i на будзянь. Вар. Н А СТ Ы Д ЗГЦ Ь, -джу, -дзіш зак. Насароміідь. Настыдзі, хай боляй так.ні робі,ць п'ццаль гэты. Зл. Н АСУЛ Я' ж. зняважл. Насатая. Насулю такую ўзяў. Гр. Н А СЭ'Н ТА РЫ Ц Ь, -у, -ыш зак. непаш. Накласці, напакаваць надта многа. Дзе ты ў халёры надымят гэты чамайдан, насэнтарыў так! Ст. С. НАТАЛРЦЬ, -ю, -1ш зак. зламоўн. Задаволіць (у ядзе, адзенні). Дзе ты яго натоліш