Дыялектны слоўнік. З гаворак Зэльвеншчыны (1970). П. У. Сцяцко

яго ведае. Нагла яго ведая, дзе ён с каравамі прападая да палудня. Гр. НАДАВА'ЦЦА, ндаюсё, -даёсься незак. Падыходзіць, быць прыгодным для чаго. Гэты тавар ні надаёцца на пальто. Гр. Кап надаваўсё, то ўжэ разабралі п на рубашкі. Кр. НАДАВА'ЦЬ, -даю, -дааш незак. Перадаіваць, трансліравань. Надавалі з Масквы, што хутко маразэ будуць. Гр. 3 Мінску надаюць пёсьні. Ст. С. НА'ДАЛАНКА, -аў ж. Частка саней — доугая планка, што накладваецца на капылы паралельна полазу (паверх вязаў). Надаланкі паабмярзалі, рукою ні ўзяцца. Гр. Параўн.: н а д а л а.н ь к а — ©. Чамяры Слонімскага раёна. Н А Д АЛ О 'Н Ч Ы Ц Ь, -у, -ыш зак. Налатаць (рукавіцы) — паставіць латку на далонную частку. Гр. Н А Д АЛ У'Ж Ы Ц Ь, -у, -ыш зак. нсзад. Сэканоміць, нагнаць час. Ат, надалужыш ты ўжэ гадажаю гэтаю, раз за дзень лі зрабіў. Даіван аддыхнём. Ст. С. НАДВО'РАК м. Панос. Каб яі гэты надворак, мо i ачуняла б хучэн, а то нічого ні зьзяci. Гр. Н АД УБЕ'Ц Ц А, -юсё, -ясься зак. Намерзнуцца. От інадуібёлііся за тую «оч у лёсі! Вальк. Н А Д У'Н Д ЗІЦ Ц А (інааўньдэіцца), -джусё, -дзісься зак. жартаўл. Нассацца. Як надуньлзіўсё — усю ноч сьпіць добро. Се. Н А Д Ы БА'Ц Ь, -аю, -аяш зак. Натрапіць. Прыглядацца натто ні буду, а як надыбию — падыму казяка. Гр. Н АД Э'БАЦ Ц А, -аюсё, -аясься зак. спагадл