звыш меры). Гэдулькі набахаў, дзе я выям гэты крупнік. Гp. НАБІ'ЛЬНІЦЫ, -аў толькі мн. Частка варштата, набіліцы. Набільніцы слабо бёрдо дзёржаць. Ст. C. НАБО 'й.-яў м. 1. Туіпкая частка зімовайдарогі. Па набойі ець, то сані ні завальвацімуцца. Kp. 2. Болька на падэшве нагі, узнікае ад непрывычкі хадзіць босымі нагамі. Набіў на бой на пяцё, як папатрапаў дзёсяць вёрст босы. Ст. С. НАБРЭ'НКНУЦЬ, -ня зак. Набрыняць (вадою). Набрэнклі клёпкі, гаш павыпірало йіх пры дне. Пл. НАБУ'ЧЫЦЦА, -усё, -ысься зак. Злосианаставіцца, набычыцца (пра кароў). Лядзі, каб ні ўбарбу, нёшто набучыўсё бык на цябё. Ст. С. НАБЭФСАЦЬ, -аю, -аяш зак. непаш. Напісаць. Нёшто набэрсаў, а што— ішчэ ні чытаў/. Гр. НАВА'ЛЬНЫ прым. Навальнічны (дождж). Як навальны дошч хлынуў, то i ў нас на надворку ні прайсьці было. Ст. С. НАВЕ'СНУ прысл. Вясною будучага года. Сяк-так згараў i годзі, а навёсну лепш згарэцца. Кр. НАВЫЗУ'БВАЦЬ, -аю, -аяш зак. Навыбіраць, з у б а ю чы (гл.), моцных яец. Як дабриусё, то навызубваў яёц сабё i таварышам. ГрНА/А'ДАЦЦА, -аюсё, -аясься зак. Напляткарыцца. Віяк ні нагадаюцца, бёдныя. Пл. НАГАНУ'ЦЬ, -у, -еш зак. незад. З'ажадаць. Як нагануў ёхаць, ні ўтрымала. Гр. НА'ГЛА: нагла «го івёдае (зламоўн.)—Хто