Даходзіць 81 __ Джгаць Даходзіць, -цца, дзс. (зак. дайці, -ціся) — доискиваться. Дайду свайго, йя думайця! Аж калі ён уздумаў даходзіцца сваіх грошай. B. Старына. Дацца дз/ву —■ сильно удивиться. Такоя ўбачыў багацьця, што аж дзівуў доўся! В. Старына. Дацца ў зншгі,—сильно надоесть. Доўся ты мне ў знакі добра! В. Опарина. Дацмбаць, дзс. — дошагать, добрести. Ледзь дацыбаў да хаты. В. Старина. Даць, дзс. — дать трепку, побить. Ну й доў-жа я Максіму: будзя ведаць, як чапацца! Доў яму кія й мяла, i таго ашчэ мала. Прик. В. Старина. Даць драпака (наўцякача) — дать тягу. Такога доў драпака, што й канём ня ўгоніш. 1к доў наўцякача, — толька и бачылі яго! В. Старына. Даць жару — дать нагоняй. Ну й далі-ж хлопцу жару! В. Старына. Дацягнуць, - цца, дзс. — доташить, -ться. Каб як дацягнуць да вясны с хлебам. Чуць дацягнуўся з возам. В. Старина. Дацямна, «/?£. — до тёмного. Жалі аж дацямна. В. Старина. Дачакаць, -цца, дзс. — дождаться. Ня дачакаяш ты яго. Чуць дачакаліся цібе. В. Старина. Дачка, І, ж.—дочь. Адна дачка заму жам. а другая дома. Дочак поўна хата. В. Старына. Дачуцца,,?зс. — прослышать. Дачуўся, што ў другом сяле можна дастаць сена. В. Старына. Дачушка, i, ж. — доченька. Была адиа дачушка, але й тую бог заброў. В. Старына. Дачыненьне, я, «.—дело до другого лица. Вярніся: ё к табе дачыненьня. В. Старына. Дашуквацца, дзс. (зак. дашукацца) — доискиваться. Позна ты стоў дашуквацца свайго. У міне ён дашукуяцца — у другіх папытайся, дзе твая піла. В. Старына. Дашчанка, i, ж.— мера зерна—*/г „асьміны*, или 24 кг. ржи. Намералі дзевяць дашчанак жыта. В. Дупарка, Сьміл. р. (Пр. Шаснастка). Дашчурка, i, ж.— дощ ечка. Німа ніякаі дашчуркі, на чом пакрышыць сала. В. Старына. Дбаць9 дзс. (польск. dbać) — заботи ться, хл оп отать. Я к дбаяш, так i маяш. Прик. С. Дукора, Сьміл. р. Х то дбая, той i мая. Прик. В. Старина. Х то ўсяго ш мат мая, той н! аб чым ня дбая. Прик. С. Навасёлкі, Пух. р. Два/ць, дзс. — второй раз пахать. Бацька пашоў дваіць папар на жыта. В. Старина. Двайня, i, ж.—близнецы. У Хадосьсі радзілася двайня. В. Старына. Двайнята, аў, мн.—близнецы, двойни. Марголя радзіла двайнятау. В. Старина. Двананцацяра, лія. зб.—двенадцать. Забралi ў шкодзя аж двананцацяра каней. В. Старина. Дваюрадны, прм. — двоюродный. М яльлян — мой дваюрадны брат, а К ацяры на— дваюрадная сястра. В. Старина. Двойчы, пре.—дважды. Двойчы хадзіў па бацьку. В. Старына. Двор, двара, я.— 1) двор. Сьвіньня ходзіцьна дварэ— 2) имение. Дзеўкі пашлі на заработкі ў двор. В. Старына. Двоя, ліч,. зб. (пам. двоячка)— два, пара. У нас усяго двоя парасятак, Двоячка ягнятак. В. Старына. Двузлотка, i, ж.—30 копеек. П рашу адну двузлотку, В. Старына. Двухлегак, тка, я. (ж. двухлетка)— двулеток телёнок. Бычок двухлетак. Прадоў цялушачку двухлетку. В. Старина. Джвдф, у, м.ўліт. жвір—гравий. Ц элы валяк джвыру ў качкі. В Лядцо, Пух. р. (Пр. Чвыр). Джвыроўка, i, ж.—ружье со стволом из витой стали. Дастоў добрую джвыроўку. В. Лядцо, Пух. р. Джгаць, дзс. — быстро итти, ехать. Проста сюды й джгая! В. Старына
Дадатковыя словы
дач^шка, м.^літ
3 👁