Дарабляць 79 Даскуналы Дарабляць, дзс. (зак. дарабгць, при. дароблены)—доделывать. Дара61 ашчэ во ета ды канчай. Ашчэ трэба к зуслону дарабіць ножкі. В. Старика. Дараваць, дзс.— простить. Я-ж табе ня дарую етага машэнства, гад ты смаляны! В. Старина. Дарагаваты, прм. (пре. дарагава та)-довольно дорогой. Конь добры, але троха дарагаваты. Троха дарагавата заплаціў за боты. В. Старина. Дараг/, прм.—дорогой. Дарагоя ста. ла зялеза. В. Старина. Дарагоўля, i ж даражыня, i, ж.— дороговизна. Такая дарагоўля— проста ня дакупіцца. Даражыня стала на ўсе тавары. В. Старина. Даражэць, дзс.—становиться дороже. Жыта йзноў стала дараж§ць. 1 В. Старина. Даражыцца, дзс.—запрашивать дорогую цену. Ня даражыся, прадавай! В. Старина. Даражэй, пре. в. ст.—дороже. Можна й даражэй заплаціць, але-ж каб людзкая што было. В. Старина. Даражзишы, прм. в. ст.—более дорогой. Еты конь даражэйшы, дык i лепшы. В. Старина. Да-ранку, да-раньня, пре.—до солнечного восхода, до утра. Змалацілі ёўню ашчэ да-раньня. Чуць аж ня да-ранку ў нас гулялі мужчыны. В. Старина. Дарашаваты, прм. (полъек. deresz, з вэнг., deres) — грязно-корчиневый, желтоватый. Наш конь дарашаваты. С. Навасёлкіў Пух.р. Дарвацца, дзс.—усердно приняться за работу. 1к дарвоўся, дык, ік бачыш, кончыў касіць. В. Старина. Дарма, дарам, пре.—даром. Д&рма Н'іхто ня будзя табе рабіць. Яму каб усё дарам. В. Старина. Дарма, пре.—ничего особенного, не важно, ничего. Дарм&, усё будзя добра. В. Старина. Дармаваты, прм.—довольно хороший. Ён хлопяц дармаваты. Жыта дармаватая. В. Старина. Дармаед, а, м.—тунеядец. Дзякуй богу й вам за'бед, што наеўся дармаед. Прик. В. Старина. Дарога, i, яс.—дорога, путь. Едзяш у дарогу на дзень, а хлеба бяры на тыдзянь. Прик. В. Старина. Дарожка, i, ж.—рыболовный шнурок с навязанной белой блестящей пластинкой и с крючком в виде рыбки; им ловят рыбу, едучи на лодке. Любіць лавіць рыбу на дорожку. В. Турэц, Сьмілав. р. Дарубшь, дзс. (прм. дарублены)— окончательно вывесть сруб постройки Пуню ўжо ікраз дарубілі. Ашчэ адна сьцяна ня дарубляна. В. Старина. Дармць маладую або маладога— преподносить во время свадьбы подарки. невесте или жениху. Зараз будуць маладую дарыць. В. Старина. Дарзмна, пре.—понапрасну, даром. Дарэмна я аддоў людзям грошы. В. Старина. Дарзмны, прм.—дармовой. Дарэмная ўсякі любіць. Прик. Дарэмнаму каню ў зубы ня глядзяць. Прик. В. Старина. Дарзмшчына, ы, ж.—даром доставшееся, дармовое. Ета ж дарэмшчына. За дарэмшчыну дастоў бярвеньня. В. Старина. Да-рэчы, пре.—кстати. Да-рэчы сказаць, ты добра й ня ведаяш етага сам. В. Старина. Дасал/ць, дзс,—добавить соли. Трэба троха дасаліць крышанэ. В. Старина. Дассукі, вак, мн.—окончание посева. „Дасеўкі жытай иногда отмечаются лучшим ужином с водкой. Сягоньня будам спраўляць дасеўкі. В. Старина. Д а с 2 ас. адз. ліку ад дзс. даць— дашь. Што дасі, то й вазьму. В. Старина. Даскакпцца, дзс.—допрыгаться. Во я такі казоў, што даскачасься, чалавеча. В. Старина. Даскуналы, л /ш.= л іт. дасканалы — совершенный. Ты надта даскуналы. В. Крамяні, Пух. р
Дадатковыя словы
дарагі, даражзйшы, дассўкі, забед, ніхто
3 👁