Да 75 Даяол) Д, Дж, Дз. Да, злуч.— 1) и. Кал! раз яго правучыць да другі, пщ i пярастаня етак рабіць.—ŽJh o, а. А прайм у табе, да ня есьціШ. Раўнапольле, Сьміл. р. Даараць*—гл. Даворваць. Дабявіцца, дзс.—добраться. Чуцьда вечара дамоў дабавіліся. В. Старына, Сьміл. р. Дабаўка, i, ж.—добавка. А ета хай будзя на дабаўку. В. Ста рына. Дабівацца, дзс (зак. дабіцца)—добиваться. Колька ат яго ні дабіваліся, нічога ён ня сказоў. Ат яго толку ня даб'есься. В. Старина. Дабщь,-цца да ручкі—довесть, дойти до последнего. Дабіў каняку свайго даручкі. Дабіўся ён ужо да ручкі: нічога німа ў яго. В. Старына. Дабрадзай, я, м,—благодетель. Дзін добры, паня дабрадзею! Ня думайся, што ён твой дабрадзей. В. Старына. Дабранач!—доброй ночи, спокойной ночи. Дабранач вам— пайду ўжо спаць! В. Старына. Дабразкацца, дзс.—стучать, греметь, брякать чем-либо до тех пор, пока не обратят внимания и не приостановят. А што— дабраскаўся: будзя табе! В. Старына. Дабрахвочы, прм. — доброхотный; сующийся во всякое дело. Дабрахвочы—блішчы ў вочы. Прык. В. Крамяні, Пух. р. Дабро, н.— 1) название хлебов, преимуществ, ржи. Шмат дабра намалацілі.—2) имущество. Нажыў у людзей усякага дабра, Чужоя дабрб выл язя праз рабро. Прык.— 3) счастливое житьё. Даліся нам палякі, ну ня бачылі-ж дабра й за немцам!! В. Старына. Дабрмдзень!—дневное приветствие. Заўтра ня сьвята, сёньня ня будні дзень—ішоў дурны ды ня даў дабрыдзянь. Прык. С. НовасЁлкі, Пух. р. Дабрыня, i, az.—доброта; иронически,—скупой. От дабрыня: доў скарынку хлеба В. Старына. Дабрыца, а, ж,—рожь. Урадзіласяголята дабрыцца. В- Старына. Дабмць дзіця—прижить ребенка с девушкой или с чужой женщиной. Цярэшка дабыў дзіця Аленя. В. Старына. Даваць, дзс. (зак. даць, прм. дадзены)—давать. Даваймагуляць! Што табе дадзяна, тоя й бяры. В. Старына. Даваць у зубы— посовывать развязанные снопы при молотьбе в барабан молотилки. Мікіта будзя даваць у зубы, а ты падаваць на стол (падаваць яму снапы на стол малатарні). В. Старына. Даведацца, дзс.—дознаться, разузнать. Трэбё. самому даведацца, ц! правільна налажылі на нас налог. В. Старына. Давесьціся, дзс.—дойти до крайней бедности в материальном отношении или опуститься морально. Давёўся чалавек да пасьледняга: лрадоў! каня. Да чаго ён давёўся, еты Mi кола; стоў пасьл.еднім жулікам. В. Старына. Пр. Дапусьц/цца. Давщца, дзс.— 1) сильно кричать, Орать. Ціха, чаго ты там давісься!—2) слишком много работать. Аж давяцца людзі за работаю! В. Старына. Даводзіцца, дзс.—1) приходиться. Мяльлян даводзіцца мне дваюрадныморатам.—2) случаться. Давядзецца табе, чалавеча, пагараваць. Усяго давялося ім пабачыць*. [ дабра, i гора. В. Старына. Даводзіць, дзс. (зак. давесьці, прм. даведзены)— 1) доказывать. Акурат давёў усё, што хацеў.—2) делать, прилаживать что-либо аккуратно до малейших подробностей. Ах, як ён лоўка давёў вазок, аж глядзець люба! У клеці ўсё добра даведзяна: злодзяй ня ўлезя. В Старына. Давал!, -ляй, пре.—достаточно. ДаволГтабе крычаць ужо. С. Дукора% Сьміл. р. Усяго даволяй было на
Дадатковыя словы
дабесься, дапусьціцца, раднымбратам
7 👁