Гунька 74 Гэтак ся „ток" и „пуня". Ашчэ трэба схадзіць у гумно. Сена сохни на гумне. В. Старина. Гунька, i, ж.—попона. Каня накрый гунькаю. В. Старина. Гупель, гупля, м.—губа. Падбіў свой гупяль. Ужо расчыніў свае гуплі. В. Крамяні, Пух. р. Гура (гурба), ы, ж.—сугроб. Каля самаі хаты наваліла цэлаю гуру сьнегу. Залез у гурбу й ня вылязьці. В. Старина. Гурт, у, м.—собрание живых предметов, толпа. Ён адзін гуляя, ў гурт ня хоча йці. У гурця вясялей. В. Старина. Гуртам, пре.— толпой, совместно. Усе гуртам ік наваляцца на*днаго, дык i рады ня даць. В. Старина. Гусак, й, м.— 1) гусь самец. Гусак пастаянна йдзе папераду. — 2) детская игра. Дзеці гуляюць на вул!цы ў гусака. В. Старина. Гуска, i, ж.—водяная лилия белая (Nymphaea alba L). Дастань мне гуску. С. Навасёлкі, Пух. р. (Пр. Бурбалка, 2 знач.). Густавата, пре.—густовато. Пшаніца пасеяна густавата. В. Старина. Густм, прм. (скар. густу—густой. Густы крупнік. Авёс троха густ пасеян. В. Старина. Густаш, ў, м.—гуща. У гаршку на дне самы густыш астоўся. Густышу ня пакінулі мне. В. Старина. Гусь, i ж.— гусиня. Гусьхацела ўкусіць міне. 3 выраю прылёцялі гусі. В. Старина. Гусьцей, пре. в. ст.—гуще. Трэ'бала гусьцей варыць кашу, ато рэдкая. В. Старина. Гусьцейшы, прм. — более густой. Тут трава лепшая, гусьцейшая. В. Старина. Гусьц/, дзс.—гудеть. Нешта ік пачало гусьці ў гумне,—дык уцёк. В. Старина. Гусян£, няці, -гусёнок. Гусянё крычыць. В. Старина. Гутарка, i, ж.—разговор, беседа. Мужчыныразьвялі гутарку.В.Старина. Гутарыць, дзс.—беседовать. Сабраліся ўсе ў хату ды гутараць сабе. В. Слонішяа., Шацк. р. Гу-та-та, выкл.—при качаньи детей. Гу - та - та! малень-ка-га!.. В. Старина. Гушкалка, i, ж.—качель, устраиваемая обыкн. на балке в гумне или на дереве; состоит из веревок и доски или корыта. Хлопцы з дзеўкамі пашлі на гушкалку. В. Старина. Гушкалкі, лак, мн. — трясина на болоте. На гушкалках чуць ня залілася карова. С. Амельна, Пух. р. Гушкаць,-цца, дзс. качать,-ться на качелях, в люльке. Хадзім гушкацца. Памаленьку гушкай дзіця. В. Старина. Гушкі, викл.—при качаньи детей на ногах, на качелях или в люльке. Гу-ў-шкі! гу-ў-шкі! В. Старина. Гушча, ы, ж.—сваренная ячменная крупа. Мала сягодні наварылі гушчы. В. Запяриньне, Пух. р. Гушчзр, у, м., гушчзча, ы, ж.—лесная чаща. Залез у леся ў самы гушчэр, чуць назад выбіўся. От дзе гушчэча—аж ня пралезьці! В. Старина. Гшія, викл.—окрик на гусей. Гыля куды! Каб вы паўдыхалі! В. Старина. Гбфканіна, ы, ж.— свара, брань. Бабы паднялі гырканіну. В. Крамян1% Пух. р. Гьфкаць, дзс.—огрызацца. Яму скажи па людзку, а ён ік гыркня. В. Старина. Гзолік, а, м.—рубанок. Трэба гэблікам пагладзіць дошку. В. Старина. Гзмзаць, дзс.—говорить в нос, гнусавить. Гэмзая сам сабе ў нос. В. Вострава, Сьміл. р. (Пр. Гамзаць). Гзнам, пре.—вот так. Ціпер, гзнам, ня такі сьвет стоў, каб табе дарам рабілі. М. Сьмілавічи, Сьміл. р. Гзны, гэсты, /г/ш.=літ. гзты—этот. Гэнаму чалавеку ня вер. М. Сьмілавічи, Сьміл. р. Гзсты п'яніца чаго толька ня наробіць. X. Пяскі, Сьміл. р. Гзтак, пре.—этак. Чаго ты гэтак лупісься? В. Раўнапольле, Сьміл.р. (Пр. Етт
Дадатковыя словы
гзблік, густ^—густой, гўпля, лавічй, пяніца, сьмілавічй, трэбала, ігіш
7 👁