Губарнатар Гумно 73 Губарнатар, а, м. — губернатор, наем.,— небольшой чин. Нашоўся етакЬто губарнатар! В. Старына. Губка, i, ж.—мера полотна по длине основы от одного угла стены до другого, прыбл. 6 метров. В ы ткала тры губкі кужалю. В. Старина. Губляць, дзс.—терять. Нашто ты кажды раз губляяш грошы? В. Старина. ГубзрНЯ, І, ж,—губерния. Н ачальнік на ўсю губэрню. В. Старина. Гугняць, дзс.—говорить в нос, нечисто, гнусаво. Як ён ня добра гаворыць, гугняя. В. Слотшча, IIIацк, р. Гуж, а, м. (мн. гужа)—гуж. У хамуце парваліся гужэ. Каді ўзёўся за гуж. дык ня кажы, што ня дуж. Прык. В. Старина. Гужаўка, i, ж.—березовая или ракитовая ветка для привязывания „прылатак" в соломенной крыше. Добры я. гужаўкі, будзя моцна трымацца страха. С.Амельна, Пух. р. Гуз, ё, м.—1) шишка на лбу, на голове, на теле вообще. 1к трэснаў пб галавя, аж гуз усхапіўся. —2) наростень на дереве. Гуз ты, браця, асінавы ды больш нічога! В. Старина. Г у з ік, а, м.—пуговица. Вырваўся йс I штаноў гузік. В. Старима. Гузікі, аў, мн. {дзіцячае)-~короставник (Scabiosa arvensis L.) Асыпал іся ўжо гузікі. B. Капейна,. Сьміл. p. (Пр. Старасьнік). Гузка, i, ж.— кузов, маленькая лубяная коробка для ягод или грибов. Ягад навят i гузкі ня назьбіроў. В. Старина. Гузяк, ś, м. - у велич. от гуз. Гузяк усхваціўся на лбу. В. Старина. Рук» а, м.— небольшая ветка. На ' яблыня шмат сухіх гукбу. Hi. Днаго сухога гука ня пакінаў— усе абрэзаў. В. Старина. Гукацца, дзс. иметь случку з каба- j ном (о свинье). Сьвіньня лётая, j хоча гукацца. В. Старина. | Гукаць, дзс. (зак. гукнуць)— 1)звать.! Хто міне гукоў? Ідзі, сынок, гукні j бацьку, хай дамоў ідзе.—2) петь, кричать. Дзяк гукая ў ц§рквя! В. Старина. Гульма-гулядь—совершенно ничего не делать. Дзеўка ані нічога ня робіць, гульма-гупяя. В. Старина. Гульня, i, ж. — гулянье, гулянка. У нядзельку гульня будзя ў Майсея. В. Старина. Гультаіна, ы, аг.—большой лентяй. Гультаіна ты, што ты сабе думаяш, чаму ты нічога не робіш? &. Старина. Гультай, й, м.—лентяй. Гультаю заў сёды сьвята. Ирик. В. Забалоцъце, Сьміл. р. У гультая што на дварэ, то й на сталё. Прик. В. Пайна ва, Пух. р. Гультайскі, прм. — принадлежащий лентяю. Гультайская твая работа. В. Старина. Гультайства, а, я.—леность. Праца корміць, а гультайства глуміць. Прик. В. Забалоцьце, Сьміл. р. j Гультаяваць, дзс. — лентяйничать. Даволяй табе ўжо гультаяваць. В. Старина. Гуляка, i, аг.— 1) гуляка. Сымон — добры гуляка.—2) танцор. Во дзе гуляка: ніхто етак ня ўмея скакаць. В. Старина. Гуляць, дзс.— 1) играть, развлекаться. Дзеці гуляюць у коні.—2) танцевать. Дзеўкі гуляюць польку. —3) бездельничать, пьянствовать. Ты, бацька, ідзі ў поля араць—цябе валы знаюць, а я ў карчму гуляць—мяне людзі знаюць. Прик. В. Капейна, Сьміл. р. Гуляшчы, прм.—легко добываемый. Захацеў чалавек гуляшчага хлеба ды кінаў гаспадарку. В. Старина. Гумар, у, м.—хорошее настроение. Ета яму ня пад гумар. В. Старина. Гумн/шча, а, я.—площадь земли, поросшая травой, на которой стоят постройки: гумно и ток. Снапы сохнуць на гумнішчы, В. Дайнава, Пух. р Гумно, ё, я.—гумно, площадь земли, поросшая травой, где стоят ток и сенной сарай (пуня). В других местах под „гумном" разумеют
Дадатковыя словы
гукбў, гумнішча
5 👁