Грудка __ __ 72 Ci Губа Грудка, i, ж,—ком засохшей земли. Узёў ды шпурляяцца грудкамі. В. Старина. Пр. Глшнкі. Грудок, дки, м—высокое место среди болота или луга. Сягоньня будам касіць на грудку. В. Старина., Грук, у, м.— 1) стук. Нарабілі стуку— груку."- 2) междом. от грукаць— стучать. Грук кулаком па стале! В. Старина. Грукат, у, м.—отдалённый стук. Нейдзя чуваць грукат. В. Старина. j Грукаць=іша« дзс. (зак. грукнуць, -цца)—стучать,-ться, стукнуться. Хто там грукая ў дзьверы? Грукнаўся галавою аб сьцёну. В. Старина. Груніць, дзс.—принуждать. Ня буду яго груніць ніколі й ні на што. В. Крамяні, Пух. р. Грунт, у, м.— 1) почва. На благом груньця нішто ня родзхць.—2) надел земли, а также неразделенное хозяйство. У нашум сяле дваццаць грунтоў. В. Старина. Грыб, а, м. (мн. грыбэ)—гриб. Зоўтра пойдам у грыбз. В. Старина. Грыва, ы, ж. (нам. грыука)-тггрива. Каню трэба падстрыгчы грыву. Стройная грыўка ў каня. В. Старина. Грь/вень, гриуня, м.—гривенник. На грыўня купіў булку. В. Старина. Гршка, ы, ж.—грызня, свара. Завял i грыжу на ўсю хату. В. Старина. Грызь, i, ж.— 1)ганглион; лечат заговорами. Грызь, грызі сук, грызі крук, а ня грызі Варчыных рук! (3 загавору). С. Навасёлкі, Пух.р. —2) детский понос. У хлопчыка грызь: гоніць ды гоніць на двор. В. Старина. Грызьня, i, ж.—грызня. У іх у хаця вечная грызьня, У сабак пачалася грызьня. В. Старина. Гризьціся, дзс.—постоянно ругаться. Даволі вам ужо грызьцісі. Грызуццы цэлаю раньніцу. В. Крамяні, Пух. р. Грымак, й, м.— 1) удар в плечи кулаком. Надавоў яму ў плечыгрымакоў.—2) старая лошадь. Покуль заехау на сваём грымаку, стала дніць. С. Амелъна, Пух. р. Грымацсць, дзс.—сильно греметь. Едзя хутка, аж грымаціць. От гром грымаціць! В. Старина. Грымзць, дзс.— 1) греметь. Ну й грымела-ж сягоньня ў ночы!—2) кричать на других. Наш бацька вечна грыміць ды грыміць. В. Старина. Гр&шнуцца, дзс.—сильно удариться. Грымнаўся галавою аб дзьверы. В. Старина. Грымота, ы, ж.—сильный и продолжительный гром. Цэлаю ноч была грымота. В. Старина. Грымошыць, дзс.—бить кулаками в плечи. Грымошыць ды грымошыць яго кулаком у плечы. В. Раунапольле$ Сьміл. р. Гр&хвель, я, м.—грифель. Німа грыхвяля чым пісаць на дошца. В. Старина, Грзбаць,-цца, дзс.— lj грести медленно. Грэбая, ІК ня жывы.—2) копошиться. Старая сабе грэбаяцца ў хаця. Хай грэбаюцца куры на сьметніку. В. Старина. Грзоля, i, ж.—гать. Так дарога добрая, толькі ў грэблі гразка. В. Старина. Грзоці, дзс. — грести. Пайду грэбці сена. В. Старина. Грзкнуць,-цца, дзс. — грохнуться. Бег, бег, ды калі грэкнаў! Грэкнаўся, аж чуць устаў, В. Лядцо, Пу х. р. Грэх, у м. (мн. грахс)—грех. Грэх у мех, а кіям по баку. Прик. Папу аддоў усе грахё, а ціпёр ізноў сьмеяа грашы. В. Старьта. Грзцкі, я/ш,—гречневый. На полудзянь будзя грэцкая каша. В. Старина. Грэчка, i, ж.—-гречиха (Polygonum Fagqpvrum L). Урадзіла наша грэчка, — будам крупы есьці. В. Старина. Губа, ы, ж. (пам губка). 1)губа— часть тела. Атвесіў свае губы. У дзіцяці абсыпала ўсе губкі. —2) губка для высекания огня. Дай губкі прыкурыць В. Старина
Дадатковыя словы
грзбля, грзбці, грйзьціся, грйўня, грьівень, дкй, яіш
3 👁