Глядзець, Голуб Глядз£ць,~!ща, смотреть,-ться. Глядзі, зрабі ўсё акуратна. Будзя з гадзіну глядзецца ў люетэрак, Гледзячы на бацькоў i дзеді етак робяць. B. Старына. Пр. Глі. Гляк, ŭ, м,— широкий глиняный кувшин с узким горлышком. Купілі гляк на ваду. В. Старына. Глянуць, дзс.—посмотреть, глянуть. Глянь, хто там 1дзъ. В. Старына. Гляўкач, к, м.—презр.,—сырой хлеб. Сьпякла маці иейкага гляўкача, што i ў рукі страшна яго ўзяць. B. Старына. Глячка, i, ж.—деревянная колодочка для вылащивания каблуков. Каблук вышмулян глячкаю. В. Макарова, Сьміл. р. Гна/ць,-цца, дзс. — гноить, гнить. Пяяька ўжо добра вымакла, даволяй яе гнаіць, трэба выцягваць. Сена валяяцца па гумне, гноіцца бяз толку. В. Старына. Гнаць,-цца, дзс.—1) гнать,-ться. ГаHi вон сабаку, Ня ганіся сюды с статкам. -—2) стремиться к наживе. Ня ганюся я за грашамі. Ня вельмі што я ганюся за тваім дабром. В. Старына. Гневацца, дзс.—-сердиться. Дарам нечага гневацца. В. Старына. Гнед—гл. Гняды. Гнусьц1г ц|ся, дзс.— 1) тискать,-ться; Давить. Даволяй табе ўжо гнесьці картоплю.—2) избивать. Паваліў ды давай гнесьц! ботам! ў плечы, дзе лапала!—3) плакаться. Чаго ты там гняцёсься, сьдіхні! В. Старына. Гн/да, ы, ж.—яичко вши. У галаве завялося чоршта гнідаў. В. Старика, Гнілы, прм.— гнилой. Нейкі гнілы пень. Гнілоя палена. В. Старына. Гнільлу, й, и. зб.—гнильё. Ня будынак, а гнільлё. Ільля нарабіў гнільля* Гірык. В. Старына. Іпьля накідаў у рэку гнільля. Прык. C. Навасёлкі, Пух. p. Гніляк, a, м.—гнилое полено, бревно и проч. Пасек гніляка на дрова. В. Старына. ГнІСЬЦІ, дзс.—гнить. Картоплю Трэба выцягаць с пограбу, даволяй ей там ужо гнісьці. В. Старына. I Гной, ю* м.— 1) нагноение. 3 болью цячэ гной.—2) навоз. Пад кадетоплю навазілі гною. В. Старына. Гнойны, прм.—удобрен ны й. Н аш а поля добрая, гнойная. В. Старына. Гнуздаць, дзс. (з рас.)—взнуздать. Каня трэба гнуздаць, так ня паедзяш. В. Бор, Сьміл. р. Гнюс, у, м.—I) нечистота. У хаця шмат гнюсу.—2) нечистоплотный человек. Гнюс еты ўсё загнюсіў. В. Старына. Гнюсщь, дзс.— пачкать, сорить. Даволяй вам ужо гнюсіць тут. В. Старына. Пшена, пре.—нечисто. Не'к у хаця гнюсна. В. Старына. Гнюсны, прм.—нечистый. Гнюснымі рукамі хуччэй бярэцца за хлеб. В. Старына. Гняв/ць» дзс.—сердить. Н я гняві, сынок, бацькі, рабі, як ён кажа! В. Старына. Гняды, прм. (скар. гнед)—гнедой. Запрагай гнядога. Гнядая карова выбілася йс хлева. В. Старына. Гняздо, а, «.—гнездо. Прыстрой курам гняздо несьціся. В. Старына. Гняўлдоы, прм.-ў-скоро гневающийся. Ужо вельма гняўлівы ты. В. Старына. Гняяўка, i, ж%—доска, которой закладывается телега для возки „гною*— навоза. Залажы хуру гняяўкамі. Саз. гасп. Дукора, Сьміл. р. Год, у, м,—год. У етум гаду будзя цяжка с кормам: сена затапіла. В. Старына. Годзя, пре.—достаточно. Годзя табе ўжо брахаць! В. Старына. Годны, прм. {скар. годзен)— годный. Еты кавалак дзерава ні на што ня гддны. К чаму-ж ты годзян посьля етага. В. Старына. Голад, у, м.—голод. 3 голаду статак i салому с страх! паеў. В. Старына. Голуб, а, м. {ласк, галубок)—голубь. У кошыку вядуцца галубэ. Мой ты галубок, паслухай т.ы мінеі В. Старына
Дадатковыя словы
гн^сьц1г, гнявіць, нек, прм.-^-скоро
5 👁