Гідаль Глюга Гщаль, длю, м. —петля из лоскутика для вешания одежды. Атарвоўся ат кажуха гщаль. В. РаўтпольМі Сьміл, р. Гщаль, для, м. (повял, гіцьл/ога)— озорник. Ах ты гіцаль, нашто ты чыстакол павыцягваў! Гіцьлюга еты толька ведая разьбівацца. В, Старина, Гладкі, прм.— полный телом. Такім стоў гладкі мужчына. В, Старина. Гладь/ш, ś9 м, (пам. глад&шык)— кувшин без ручки. Сабрала гладышык сьмятаны. У гладышу крупы. В. Старина. Гладшнка, i, ж.—небольшой кувшин без ручки. У пячурцы стаіць гладышка з малаком, В, КрамянС Пух. р. Гламаваты, я/ш.—дураковатый. Нейкі гламаваты, ані нічога ня панімая. В, Старина. Гламазда, ы, аг.—бестолковый человек. От дзе гламазда: гаворыць нет ведама што. В. Старина. Глеба, и, ж. — почва. Чвыраватая глеба ня родзіць. В. Жораўкі, Сьміл. р. Глей, ю, м.—1) ил. Накапалі глею, каб пабяліць пен.—2) липкая глина, липкая грязь. Усадзіў ногі ў глей i ня выцягнуць. В. Старина. Глейкі, прм.—глинисто-вязкий. Благая нейкая зямля: глейкая. В.Старина. Глё, викл.—крик, которым пастух собирает коров на пастбища. Глёглё-глё! В. Вострава, Сьміл. р. Глеўкі, прм.-—сырой, недопеченный (хлеб). Оаўсім глёўкі хлеб, аж у рот ня ўзяць яго. В. Старина. Глі, глядз/ —смотри. Глі, што тут робіцца. В. Клятное Пух. р. Гл/нішча, а, н.—место добычи глины. Глінішча за сялом. В. Старина. Глінянік, а, м.—глиняный горшок. Капуста варыцца ў гліняніку. В. Старина. Гл/сьнік, а, м. — цытварное семя. Дзецям купіў пернікаў з глісьнікам, мо* жыватэ палепшаюць. В. Старина. Глум, у, м.—1) порча. Усе дабро пашло на глум.—2) посмеяние. Што стары кажа на глум, то ты бяры на вум. В. Дайнава, Пух. р. Глум/ць,~цца, дзс. — портить,-ться. Ня глумі ты хлеба, ня крышы яго. Ня варыця шмат яды,—-толька будзя глуміцца. В. Старина. Глух/, прм. (скор, глух)— глухой. Глухі ня дачуя, дык прыгадая. Прик. В. Старина. Глухія павезьлі дрова сухія. (Жарт). X. Самін, Пух. р. На'дно вуха глуха, а на другоя заматуха. Прык. В. Белае, Пух. р. Глухянда, ьі, аг.—глухой, глухая. Вот глухянда: нічога ня чуя, хоць ты яму ў вуха страляй. В. Старина. Глуш, &, ж.— 1) глушь. Глуш: нікога німа.—2) глубокая полночь. Ехаў паўз могілкі ў самаю глуш. В. Старина. Глушэц, ища, м. (Tetrao urogailus L.)—глухарь. Стралок забіў глушца. В. Старина. Глыб, у, м — глубь. Папоў у самы глыб ракі. В. Старина. Глыбей, пре. в. ст.—глубже. Ашчэ глыбей капай. В. Старина. Глыбіня, i, ж.—глубина. Такая глыбіня ў калодзіжы, што й дна ня дастаць. В. Старина. Глыбокі, прм.— глубокий. Г л ыбок калодзіж, а вады німа. В. Старина. Глыт, у, м.—глоток. Малака асталося на'дзін глыт. В. Старина. Глытаць, дзс.—глотать. Ня глытай кускамі,—еш палюдзку, В. Старина. Пшшка, i, ж.—кон засохшей земли. Глышкаю як шыбануў, дык i выбіў вакно. В. Крамяні, Пух. р. (Пр. Грудка), Глзмаць, дзс. (зак. гламануць)—перехватывать наскоро пищу. Што ты там глэмаяш? Гламануў раз ды пашоў. Дай мне наго гламануць. В. Старина. Глюга, i, ж.— длинный клюв. Жураве дык глюгамі выцягваюць картоплю з радоў на полі. В. Старина
Дадатковыя словы
гладьіш, глуміць, глядзі, гіцьліога, надзін, надно, яіш
4 👁