Голы 70 Грагаць Голы, прм. (скар. гол)— 1) нагой. По л ы ня сядзі, ато п расту дзісься.— 2) бедный. Г о л ы, Sk бізун. В. Ста« рына. Як гол, так i восьцяр. B. Запярыньне, Сьміл.р. К у п іў бы сяло, да грошай гало. Прык. C. Навасёлкі, Пух. р. Гоман, у, м.—говор, оживленный разговор. У хаця гоман, аж нічога ня разабраць. В. Старика. Гон ар, у, л*.— 1) честь. Ета яму вялікі гонар, калі так.—2) чванство, ревнивая охрана своего достоинства. У Мікіты вялікі гонар. Што Тодар, то гонар. Прык. В. Старина. Гоні, ганёй, мн. (нам. ганькі)—часть полосы около 60-80 саж. длиною. Узароў толька адны ганьке. Картоплі пакідалі шэсьцяра ганей. В. Старина. Гонкі, прм.— высокий, ровный (о лесе). Але лес тут гонкі. Якая гонкая хвойка! В. Старина. Гонты, аў, мн.—деревянные дощечки для покрытия кровли. Хата накрыта гонтамз В. Старина. Го-о-о!, выкл. — восклицание для остановки лошадей (при молотилке.) Го-о-о!... Стой!... В. Старина. Гоп, гопачкЗ, выкл. — восклицание при прыганьи и при ударе. Ну скакай цяраз плот: гоп! Па ём паленам гоп, ды гоп! Гопачкі, на ручкі (да дзіцяці) В. Старина. Гопаць, дзс.—сильно бить кого или что тяжелым предметом. Гопая цэпам па пустых снапох. В. Старина. Гопнуцца, дзс.—сильно, с отзвуком, шлёпнуться о землю или удариться о предмет. Ік гопнауся аб лёд, дык чуць устоў. В. Старина. Гора, а, н. {пам. горачка)— горе. Гора ка ўсякаму дзелу наўчыць. Прык. В. Забалоцьце, Сьміл. р. От горачка ты мае: дзе-ж ета грошай мне дастаць! В. Старина. Горай, пре. в. ст.—хуже. Ня лепяй, а горай будзя. В. Старина. Горан, рну, м.— горн кузнечной печи. У горня нейдзя закапоўся кавапак зялеза. В. Старина. Горача, пре.—жарко. Горача сягоньня. В. Старина. Горкі, прм.—кроме обыкнов. значения—специально о подростках: маловозрастный, малосмышленный. Куды табе жаніцца— ты ашчэ горная дзіця. В. Старина. Горла, а, н.—горло. У сё ўсадзіў-баў сваё горла. В. Старина. Гортаць, дзе.—переворачивать, мешать в печке или на костре. Ня гортай боляй цяпла. В. Старина. Горш, пре. в. ст.—хуже. Горш стала хвораму. В. Старина. Горшчык, а, м.—небольшой горшочек. Каша стаіць у горшчыку. В. Старина. Горшы, прм.—худший. Наша хата ня горшая за чужьія. В. Старина Госпад, а, м.—господь. Мо* госпад бог дасьць, будзя лепяй. В. Старина. Госьць, я, м.—гость. Кот мыяцца: будуць госьці. Примета. У гасьцях добра, а дома ашчэ лепяй. Прык. В. Старина. Тоц, выкл.—восклицание при подпрыгивании, при танцах. Год— гацаці! В. Старина. Гоцаць, дзе.—гл.—Гацаць. Гоцкаць. дзс.—трясти. Наш конь вельма годная, ік едзеш вярхом. В. Раўнапольле, Сьміл. р. Граб, у, м.—граб (Carpinus Betulus L). Ha дварэ ў нас расьце граб. В. Турэц, Сьміл. р. Грабар, а, м.— чорнарабочий, копающий канавы. Грабароў нанял! капаць равэ, каб асушыць сенажаць. В. Старина. Граб/лна, а, н.—ручка в виде палки в граблях. Пяраламалася грабілна. Маўчы, ато грабілнам наўскідаю! В. Старина. Граблі, ей, мн. (пам. граболькі)— грабли. Граблямі абскубі сена. Было добрых двоя граблёй, але нейдзя прапалі. Ёмкія грабелькі. В. Старина. Грагаць,- дзс.-—каркать. Варанънё, мусіць, грагая на дождж. В. Старина
3 👁