Гаманкі 64 Гаптаваць Гаманк/у прм —-говорливый. 1к выпіў* дык i гаманкі стоў. В. Старика. Тамары, аў, мн.—ручки поперечной пилы в виде трубок; в них всаживаются колышки. Атарваліся ат пілы гамары. Купіў пілу бяз гамараў. В. Старина. Гамарня, i, ж.—шумный разговор. Пашла ужо на сходзя гамарня. В. Старина. Га м ац ь, дзс. (дзіцяяае)—есть. Мама', дай гамаць! В. Старина. Гамашы, аў, мн.ў-ботинки. Бяз гамашаў можна абыйціся, лепяй боты щый. В. Старина. Гамзаты, прм.—говорящий в нос, гугнивый. Антось нейкі гамзаты. В. Старина. Гамзаць, дзс.—говорить в нос, гугнить. Вельма-ж ён гамзая; нічога ня разабраць. В. Старина. (Пр. Пэмзаць). Гамзун, й, м.—презр., говорящий в нос, гугнивец. Слухай ты гамзуна етага! В. Старина. Гамонка, i, ж.—разговор. Ходзіць па сяле такая гамонка. В. Старина. Ганав/цы, аў, мн. (metathesis, зам. нагав/цы— штаны) — рукавицы. Нябось, бяз ганавіцаў холадна ў рук!! Сав. гасп. Дукора, Сьміл. р. Танак, ганку, м.—крыльцо. Ля нашаі хаты новы ганак. В, Старина. Ганаплічка, i, ж.—короткая рубашка со складками у воротника; носят мужчины. Парвалася мая ганаллечка. В. Бор., Сьміл. р. Ганаровы, ганар&сты, прм.—чванливый. Вот які ты ганаровы, пачакай-жа! В. Дукоршчына, Сьміл. р. Ён ня ганарысты, просты хлопяц. В. Старина. Ганарьщца, дзс.—гордиться, чва-. ниться. Дурны, ік пень, а йшчэ ганарыцца. В. Старина. Ганаишць, дзс.—дочиста ощипывать. Вэнь нехта ганошыць нашу дульку. В. Старина. Гандаль, длю, м.— 1) торг, торговля. Ня вялікі гандаль што-небудзь прадаць.—2) выгода. Чаму не, добры гандаль: аддай яму так. В. Старина. Гандл£ўшчык, а, м., гандляр, а, м.— торговец* У гандлёўшчыка ты хуччэй каня выбяраш, чым так дзе. В. Жораўкі, Сьміл. р. У сяло прыехапі гандлярэ. В. Старина. Гандляваць, дзс.—торговать. Гандлюя тым-сім патроху.і?. Старина. Гиніць, дзс. (полъск ganić.)—позорить, хулить. Нечагаганіць дзеўку напрасна. В. Старина. Ганщь, дзс.—гнать. Пастухі ганілі кароў у поля. Проста ў шкоду й ганіць чараду. В. Клятное, Пух. р. Тайны, наў, мн. ўлас.— праздник 25 июля. Ціпер мала хто сьвяткуя на Ганны. В. Старина. Ганталь, й, м.—гвоздь среднего размера, четырёхгранный, употр. на набивку гонт. На крышу шмат пашло ганталёў. В. Старина. Танціна, ы, ж.—деревянная дощечка для покрытия строений. Працеквая крыша, трэба пару ганцін засунуць. В. Старина. Ганчак, а, м.—гончая собака. Яго й ганчаком ня ўгоніш. В. Старина. Танчар, а, м.—горшечник. Ганчар возіць пасуду. В. Старина. Танчарня, i, ж.—кустарная горшечная. 3 ганчарні прывезьлі пасуду. В. Старина. Ганьба, ы, ж.—1) природный недостаток. У каня няма ніякаі ганьбы.—2) поношение, пренебрежение. Я яму ня дарую етакаі ганьбы. В. Старина. Ганьбаваць, дзс.— 1) находить недостатки. Ня купляяш, дык i ня ганьбуй тавару.—2) поносить, пренебрегать. Ня ганьбуйця, госьцікі, намі! В. Старина. Ганьня, i, ж.—стая собак или волков во время весеннего беганья за сукою. Па полі лётая ганьнЯ (сабак). Чуць уцёк ат ганьні ваўкоў. В. Старина. Ганяць,-цца, дзс.—гонять,-ться. Пашоў ганяць курэй с агароду. Ганяяцца зя мною. В. Старина. Гаптаваць, дзс. (полъск. haftowac.)— вышивать. Наўчылася гаптаваць. В. Старина