Галапупы 63 Гаманіць Галапупы, прм. (лаянка)—голобрюхий. Чорт ты галапупы! В. Старына. Галас, y, м. {польсн. hałas)—крикливый разговор, шум. Галас поднял! на ўсю хату. В. Старына. Галасщь, дзс.—голосить, оплакивать с причитаниями. Матка галосіць, па сыну. Маладая галосіць, ік яе заводзяць на пасад. В. Старына. Галасьнш, й, м. — гриф. Атклеіўся ў скрыпца галасьнік. В. Старына. Галата, ы, ж —1) нищета. Галата—ў хаця нічога німа.—2) голытьба, беднота. Уся галата ўзнасілася. на сяле. В. Старына. Галашчок, й, м.—сильный мороз. У дрова езьдзілі самым галашчаком В. Белае, Пух. р. Галда, &, ж.— галдёж. Во паднялася галда! В. Машарова, Сьміл. р. Галдаць, дзс.— невнятно говорить. Ну й галдая-ж Мікола: ік пачне гаварыць, дык нічога ня разабраць. В. Раўнапольле,. Сьміл. р. Галдун, &, м. {польск. kołdun, kołduny)—вареник с мясом или грибами. Хоць раз на кал яды добра наеўся галдуноў. В. Старына. Гал£к£ць, дзс.—выкрикивать протяжно слова. Пастух галёкая на каровы. В. Старына. Гал£нка, i, ж.—голень. Кабты ў галёнку сьвістоў. В. Старына. Галопам, пре.—галопом, ё м кі ко нь: увесь час бяжыць галёпам. С. Навасёлкі, Пух. р. Галстнік, а, м,—большой бедняк. Нічога ты ня высудзіш з етага галетніка. В. Старына. Галець, дзс.—беднеть, нищать, бедствовать. Гаспадарка галея. Галеяш век свой, дабра ня бачыш. В. Старына. Гал£ш, а, м.—голоша. На назе галёш рыпіць, а ў гаршку трасца пішчыць. Прык. В. Старына. Галіня, ы, ж. (пам. галшка)—ветка. Галіну зламоў у дулі. Галінка аж сагнулася ат яблыкаў. В. Старына. Галодная куцьдя—гл. П о с н а я куцьця. Галоступкам, прс.—т босую ногу (стопу). Надзеў боты галоступкам. В. Старына. Галоўка, i, ж — 1) головка. У хлопчыка круглая галоўка.—2) луковица. Пакрышыла галоўку цыбулі. Укінула ў булён галоўку чысныку. В. Старына. Галоўкі,-ловак, мн.— 1) верхние загнутые части полозьев. Паламаліся ў санях галоўкі.—-2) вся часть готового сапога до голенища. К старым ботам доў новыя галбукі. В. Старына. Галуза, ы, ж.—презрительно,—бедный, но форсистый. Ах ты, галуза ты! ашчэ ён хваліцца! В. Старына. Т&пун, ў, м,— квасцы. Машынку к камазыну прыклеіў галуном. В. Старына. Галуна, оў, мн.—клочки сбившейся шерсти в овчине. Ня добрая аўчынка: адны галунэ. В. Турэц, Сьміл. р. Галыш, й м.— 1) раздетый, голый. Галыш ты, хуччэй надзявайся, ато сорам.—2) ободранная молодая липка или лозина. Маўчы, ато галыша палучыш! В. Запярыньне, Пух. р.—3) бедняк. Ніхто за галыша замуж ня пойдзя. В. Старына. Галышом, пре.—нагишом. Ськінаў с сібе ўсё ды ходзіць галышом. В. Старына. Гальл#, й, н. зб.—ветки. Назьбіроў воз гальля. В. Старына. Галяншічы, шчаў, мн.— голенищи. У боця парваліся галянішчы. Купіў пару галянішчаў. В. Старына. Гам, у, н. 1) гам, шум. Народу шмат, гам—нічога ня чуць. В. Старына. Гам, выкл. дзіцячае—служит для передачи звука при закрывании рта во время еды. Гам!— ды йзесьць цібе воўк. В. Стаj рына. Гаманщь, дзс.— 1) шумно разговаривать.На вуліцыгамоняць мужчыны. —2) слегка прикрикивать, уговаривать. Даволяй табе ужо гаманіць на малых.—3) старательно ехать. Но, кося, гамані скарэй! В. Старына
Дадатковыя словы
гал^за, лбўкі
4 👁