Вярэпаўна 61 Г адзіньнік гоньня к нам пастух прынёс вярэню. В. Крамяні, Пух. р. Вярэпаўка, i, ж.—жаба; название презрительное и ругательное по отношению к людям. Вярэпаўка ты, чаго ты лезеш сюды! В. Старина. Вясільле, я, н. {пом. вясіляйка)—свадьба. Сяголята на сяле было аж дзесяць вясельляў. Адгулял! мы сваё вясельляйка. В. Старина, Вясло, й, н. (пам. вясеяца)— 1) весло. Кінь вясло й вуду, дык я, хлеб, буду. Прык. С. Дукора, Сьміл. р. —2) связок лык, баранкови пр. Купіў вясло палосься, вяселца абаранкаў. В. Старина. Вятрак й, м.~ветряная мельница. У вятраку паламалася крыльля. В. Старина. Вяха, i, ж.—\) веха. Уваткні вяху, каб раўней аткасіць.—2) пучок еловых лапок для вытирания трубы. Зрэзалі елачку на вяху церц! комін. В. Вострава, Сьміл.р. Вяціндр, а, л. — ветеринар. Хіба к вяцінару трэба звадзіць каня. В. Старина. Вячоркі, рак, лш. — посиделки. На вячорк! сабралася шмат дзевак. В. Старина. Вячара, ы, ж. — ужин. На комінку гатуяцца вячэра. В. Старина. Вячараць, йзс.—ужинать. Пара ўжо вячэраць. Ня вячэраўшы ляглі спаць. В. Старина. Г. Га? викл.—а (вопрос). Га? што ты кажаш? В. Старина. Габл£нка, i, ж. — стружка. Зьбяры ўсе габлёнкі ў печ. В. Старина, Габлявяць,-цца, дзс.—строгать рубанком или фуганком. Гладзінька габлюй. Ня габлюяцца добра дошка. В. Старина. Гаварк/, прм. — говорливый. Такі-ж гаваркі чалавек ён. В. Старина. Гаварыць, дзс. — говорить. Ё што гаварыць, ды німа чаго слухаць. Прик. Гаварыма аб другом чом. Ета тол ька так гаворыцца. В. Старина. Гаварыць на вей-вщер — пускать слова на ветер, понапрасну. Ат, гаворыш ты на вей-вецяр. В. С тарина. Гаворка, і, ж.—речь, язык. Вот кітайская гаворка — дык нічога ня паняць. В. Старина. Гавзндаць, дзс.— говорить глупое, неосновательное. Гавэндая чорт ведая што, ік-бы яно й было так. В. Старина. Гавзнды, аў, мн. — глупые, неосновательные разговоры. Што ета проўда—гавэнды! В. Старина. Гавяда, ы, ж.—домашний скот. Паганю гавяду на мох, С. Амелъна, Пух. р. Гад, а, ле.—бран. слово: злой, мерзкий мужчина. Гад ты печаны! Гад ты смаляны! В. Старина. Гадаваньне, я, н.—проживание, возрастание. Каб яму горкая гадаваньня, ік ён усе мае грады пацёр! В. Старина. Гадаваць,-цца, дзс.— воспитывать, -ться, выращивать. Як гадуюцца вашы дзеткі? Жарабё будам сам! гадаваць. В. Старина. Гадаў£, я, н. зб.—собир. от гад— мерзкие, злые люди и от гадзіна — различные пресмыкающиеся. Гадаўё ета, што хоча, тоя й робіць. У куп'1 шмат гадаўя. В. Старина. Гадаўскі, прм. — принадлежащий гаду. Бачыш, гадаўская шкура, як зрабіў на сьмех! Гадаўскі ён чалавек. В. Старина. Гадзіна, ы, ж.—змея; в бранном см.— мерзкая, злая женщина. Паўзе нейкая гадзіна. От дзе жанчына— гадзіна нейкая! В. Старина. Гадзша, н, ж. — 1) час. 1 гадзіны німа слабоднага часу.—-2) время вообще. У нядобраю гадзіну ты прыйшоў, чалавеча! В. Старина. Гадзшьнік, а, м.—часы. Паглёдзь на гадзіньнік, кольк! часу. В. Старина
Дадатковыя словы
вяхў
2 👁