Вытрухацца 58 Вычухваць смотреть. Вытрашчка ты праціўная! В. Старина. Вшрухацца, дзс.—о лошади, изголодаться от бега „трухам" (рысцой), о корове, и перен.—о человеке—от работы. Здаецца й добра пакарміў каня, а ' к бачыш вытрухаўся. Вытрухаліся каровы, бегаючы па кустох. Скора, чалавеча, ты вытрухаўся, што за полудзянь бярэсься. В. Старина. Вбсгрыбушьщь, дзс. выпотрошить. Маўчы, ба й антробы с цібе вытрыбушу. В. Раўнапольле, Сьміл. р. Вздтрымаць, дзс.— выдержать, вынесть. Ня вытрымаць, які холад на дварэ. В.Старина. Вытрэшчваць, дзс. {зак. вытрашчыць) — вытаращивать (глаза). Ужо пачаў са злосьці вытрэшчуваць свае бельмы. В.Раунапольле, Сьміл, р. Чаго ты етак вытрашчыў вочы? В. Старина. Вмтузаць, дзс. — выдернуть. Чуць вытузаў колік із зямлі. В. Старина. Вшурыць, дзс. — грубо, насильно выгнать. Вытурыў ic хаты ўсіх хлопцаў. В. Старина. Выхаванец, нца, м. — воспитанник. Хведар добры выхаваняц. В. Матарова, Сьміл. рВшсаваць, дзс., — припрятать, придержать. На весну трохі выхаваў канюшыны В. Старина. Вкхадзіцца, дзс.— Г) не дождаться чего-либо (с бранным оттенком). Дай мне хлеба.—Выхадзісься!— 2) хорошо вскваситься. Хай хлеб добра выхадзіцца. В. Старина. Выхапіць, дзс.—выхватить. 1з рук выхапіў грошы. В. Старина. Выхваляць, -цца, дзс. — хвалить -ться. Нечага выхваляцца пярад людзьмі. Выхваляюць адзін другога. В. Старина. Вшхвастаць, дзс. — 1) выхлестать, отколотить. Выхвастаў яму морду.— 2) выколотить, вымолотить. Добра выхвастаў сноп жыта: у коласу ні зярняці. В. Старина. Выхіляць, дзс.—выгибать на копыл передок сапога. Панясу выхіляць пярадэ. В. Старина. Выцерабіць, дзс.—вытеребить. Выцярабіў лазу на сенажаці. В. Старина. Вьшерці, -ціся, дзс.—-вытереть, -ться Чысьцей трэба выцярці ложку. Німа рушніка, чым выцярціся. В. Старина., Вшлыбацца, дзс.—вырости. О, хлапец ужо выцыбаўся ладны! В. Старина. Выцягваць, дзс. (зак. вьщягнуць)— вы таски вать. Шмат ня выцягвай жэрдкі. Чуць выцяг ног! з гразі. В. Старина. В&цягнуцца, дзс.— 1) растян уться, распластаться. Ляжыць выцягнаўшыся, ік ня жывы.—2) п о д о х нуть. Каб ты выцягнаўся! В. Старина. Выцярушыць, дзс. (прм. в&цярушаны)—в ы ко л о ти ть песок, п ы л ь или м елкое зерно из м еш ка или и ного вместилищ а. Выцярушы добра торбачку ат мукі. Мех выцярушаны ат пылу. В. Старина. Вьщясьл2цьу дзс. — вы до л б и ть какую -ли бо п осуд у специальною стам ескою — „цяслою *. Дзед выцясьліў карыта. В. Слопітча, Шацк. р. Вб/цяць, дзс.—ударить. Выцяў сабаку паленам. В. Старина. (Лр. Вытнуць). Вмчазнуць, дзс.—р о д о хн уть.У се нешта парасята вычазьлі. В. Старина. Вкчасаць, -цца, дзс.—1) вычесать, -ться. Вазьмі грэбянь да вычашыся. — 2) вытесать Вычасаў бальку. В. Старина. Вычахацца, дзс. {зак. вшчахнуцца)—-выдыхаться. Ета лякарства скора вычахаяцца. Хрэн ужо вычахся. В. Старина. Вычвараць, дзс.— вы дел ы вать, изм ы ш л ять. Вот разышоўся: чаго ён толька ня вычварая! В. Старина. Вмчуняць, дзс.—выздороветь. Хворы наш ужіо вычуняў. В. Старина. Вычухваць, дзс. (зак. вычухаць)— в ы н оси ть болезнь, недомогание. Тры дні вычухваў хадзьбу. Чуць вычухаў гарэлку. В. Старина
Дадатковыя словы
вбіцяць
3 👁