Выносіць 55 Выпучваць с суда (здымаць, браць копію судовага рашэньня). В. Cmaрына, Выносіць, дзс. (зак. в&несьці)—ўвыносить. Вы носьця ўсё с хаты вон. Прасьніцу трэба вы нясьці ў сенцы. В. Старина. Вшіадак, дку, ле,—случай. Трапіўся нам нядобры выпадак, На ўсякі выпадак трэба мець рубля. В. Жораўкіу Сьміл. p, Выпузаваць, дзс.— вынуть паз из бревна. Выпазуваў бярвіно на зруб. В. Машарова, Сьміл. p. Выпаласкаць, дзс. (прм. вдепаласканы)— 1) вымыть. Добра вы паласкала плацьця. Выпапасьні міску. Сарочка выпаласкана.—2) в ругат смысле. Каб твая маць выпал аскал а! В. Старина. Вшіаліць, дзс. (прм. выпалены)— выжечь, Сяголета выпаліла ўсю пашу. Кругом усё 1к выпаляна. В. Старина. Выпарацца, дзс.—напариться в бане. Добра трэба выпараццы ў бані. В. Крамяніу Пух. р. Выпорваць, -цца, дзс. (зак. выпараць.-цца)— 1) отшивать, выпарывать. Выпоруя гузікі ic сарочкі—2) выискивать. Сабака нейдзя выпараў зайца. В. Старина. Выпасьці, дзс. безас. — случиться, прийтись. Што каму выпадзя, таму тоя й будзя. Ня выпала мне сягоньня паехаць у лес. В. Старина. Вшасьціць, дзс.—1) вытравить сенокос или посев. Чужыя людзі ўсю нашу сынажаць выпасьцілі.— 2) откормить лошадь на пастбище. За лета добра выпасьціў каня. В. Старина. Выпаўздць, дзс. (зак. выпаўзьці)— выползать. Гадзюка выпаўзая грэцца на сонца. Вожык ня можа выпаўзьці з ямы. В. Старина. Вдоіаўніць, дзс.—исполнить. Выпаўніў усё, што загадал!. В. Старина. Вбшацкаць, дзс. {прм. вьшацканы)— вымарать. Выпацкаў усе рукі ў цеста. Ходзіць выпацканы ў муку. В. Старина. Вмпелегаваць, -цца, дзс. (польск. wypiel$ gnować) выхолить,-ться. Выпялягавал! сынка сабе—адна пацеха з яго. В. Старина. Выперадзіць, дзс.—опередить. Ну бяжыма: хто каго выперадзіць. В. Старьта. Выпіхаць, дзс. {зак. выпхнуць)—выталкивать. Сілаю выпіхаць ix ic хаты нечага, а сказаць трэба, каб самі вышлі. Выпхні йз дзіркі анучу. В. Старина. Вшііць, дзс.—выпить. Выпі ты свае кроплі. В. Старина. Выплываць, дзс.—о ржаных колосьях: осыпаться от перезрелости. ПярастоГць жыта, дык i выплывя ўсё. В. Старина. Вьшнуць9-цца9 дзс.— 1) выпялить. Выпнаў сваё пуза.—2) выставить, -ться. Выпнаўся наперад пярад усімі. В. Старина. Выпраўляць,-цца, дзс. (зак. вмправіць,-цца) — снаряжать,-ться в дорогу. Зоўтра выпраўляямся ў заработкі. Выправілі сына ў навуку. В. Старина. Выпрагаць, дзс. {зак. вшірагчы) — выпрягать. Выпрагай каня. Ня можа ён выпрагчы каня. В. Старина. Вяпрастацца, дзс. — выпрямиться. Ня можа саўсім выпрастацца. В. Крамяні. Пух. p. Выпраць, дзс.--выпреть. У лагчыня шмат жыта выпрала. В. Старина. Выпрацаваны9 прм. дзс.—истощенный работою (о лошади). Конь выпрацаваны, а ён хоча за яго вялікія грошы ўзяць. В. Старина. Вьшрудзіцца, дзс.—подохнуть распластавшись, в ругат. см. Вот каб ты выпрудзіўся етакі кот: усю сьмятану паеў! В. Востраea, Сьміл. р. Вміруціцца» дзс.—гл. Вшірудзіцца, 1к пацёг па сабаку кіям, дык ён i выпруціўся. В. Старина. Вупустак, тка, м. телёнок, который впервые идет в поле со стадом. Маю дзьве каровя й аднаго выпустка. С. Амельна, Пух. р. Выпучваць, дзс. (зак. вкпучыць)— выпучивать. Ня выпучувай ты
Дадатковыя словы
в&несьці)—^вы, в^пустак
1 👁