Вылежвацца 54 Вынімаць Выліжвацца, дзс (зак. вшіяжацца)— вылеживаться. Выл ежваяцца колька сам хоча. Пара уставаць ужо: выляжаўся даволяй. В. Старта. Вшіецець, дзс.— 1) вылететь. Із рук выляцяў вярабейчык.—2) быстро выбежать. 1к бачыш выляцяў ён ič хаты. В. Старика. Вбллізацца, дзс. — прихорошиться, причесаться. Бач, як вылізаўся Міхась. В. Старина. Выл/зваць, дзс. {зак. вылізаць)— вылизывать. Хай вылізуя сабе кот малако доля. В. Старина. Вшіічыць, дзс.—высчитать. 3 міне вылічылі рубля. В. Старина. Вбілузацца, дзс.—вырваться из чьихлибо рук. Чуць вылузаўся з яго рук. В. Старика. Вылузваць,-цца, дзс. {зак. вылузаць, -цца)—вылущивать,-ться. Чысьцей вылузвай пасолю. Вылузуя боб па каліву. В. Старина. Вылупіцца, дез.—наброситься с криком. 1к вы л у ni цца бацька на сына—хоць ты ўцякай! В. Старина. Вылупіць, дзс.— 1) отодрать хорошенько. Ік вылупіў малога раздруг!, дык i пярастоў дурэць.—2) выпучить глаза. Чаго ты вылупіў свае бельмы? В. Старина. Вшнодзець, дзс. — возрасти, стать солидным. Хлопяць ік пабыў у чужых, дык i вылюдзеў. В. Старина. Вылягаць, дзс. (зак, вылегці)-—о посевах, — обваливаться от собственной тяжести или от града, дождя. Пшаніца так урадзіла, аж вылягла. Лён вылягая. В. Старина. Вымагяць, дзс. 1) требовать. Агародніна вымагая добрае зямлі.—2) брать вымогательством. Толька ведая вымагаць гасьцінцы. В. Старина. Выманьваць, дзс. (зак. выманіць)— добывать обманом. Выманіў ад дзіцяці цукерку. Толька* ведая выманюваць ад другіх.—2) выманивать, выводить собаку вон. Вымані сабаку.вон. В. Старина. ! Вымарачыць, дзс.—с трудом выпро- i сить. Чуць вымарачыў у яго за- | латоўку. Вымарачыў чарку гарэлкі. В. Старина. Вымасьціць, дзс. (прм. вашашчаны)—выстлать досками, плитками, камнем или иным чем. Вымасьцілі хату. Вымасьцілі вуліцу. Грэбля пярад Сьмілавічамі вымашчана. В. Старина. Вб/матацца, дзс.—измотаться. Выматаўся за дзень, бегаючы за статкам. Выматаўся за дзень косячы. В. Старина. Вымураваць, дзс.—выкласть из кирпича (камня) постройку. Пан вымураваў быў сабе новы палац, але ня давялося параскашацца у ём. В. Старина. Вымуштраваць, дзс.—строго побранить кого, отделать. Глядзі, чалавеча, ато вымуштрую па першая чысло! В. Старина.. Вымыслы, ау, мн. 1) излишние выдумки, требования, капризы. Вельматрэба тут усякія вымыслы... —2) ложь. У сё ета адны вымысы. В. Страна. Вымышляць, дзс.—измышлять, выдумывать лишнее. Ат, вымышляяш ты ды й годзя! В. Старина. Вбшеняць, дзс— выменять. Вымяняў быка на індыка. Прик. В. Старина. Вымергаваць, дзс. (прм. вашергаваны)—вымерить, выделить. Каб ашчэ з етага куска як на рукавэ вымяргаваць. Мне ўжо вымаргавана ма'6.В. Старина. Вымерці, дзс.—вымереть. Калі етак будзя хвароба хрышыдь, дык усе людзі могуць вымярці. Усе вымярлі з грунту. В. Старина. Вб/месьці,-ціся, дзс.—выместь,-ться. I собіла-ж яму ету цацку вымесьці. Іголка нейдзя вымялася с сьмецъцям. В. Старина. В&/МЯ, я, н.—вымя. Карова атпусьціла вым'я (зн. вым'я напоўнілася малаком перад цяленьнем) В. Старина. Вынікаць, дзс.—случаться. От i вынікла бяда няспадзявана. В. Старина. Вынімаць, дзс. (зак. вшяць)—вынимать. Трэба выняць зімнія вокна. Пайду вынімаць прашзньня