Выйціся 53 Вылегчаць В&йціся, дзс,—остаться. Ад зімы троха вышлася сена. В. Старына. Выказваць, дзс. (зак. в&казаць)— 1) высказывать, выговаривать слова, звуки. Й аднага слова ня можа выказаць.—2) выдавать кого. Злодзяя выкажуць людзі.—3) сильно ругать. Што ён на яго выказуя, аж страх слухаць! В. Старина. Выкалачваць, дзс. (зак. вокалаціць)—1) выколачивать в общем значении. Выкалачу я мех, што быў з мукою. В. Вострава, Сьміл. р.—2) приготавливать кули—толстые снопы соломы,— выколачивая мелкую солому. Трэба йці выкаяачваць кулё. В. Старина. Выкараніць, дзс.—известь с корнем. Ніяк ня выкараніць вішань у гумне. В. Старина. Выкарчаваць, дзс,— 1) вынуть из земли пень с корнями. Чуць выкарчаваліпень.—2)очистить место от пней. Выкарчавалі пасяку. В. Старина. Выкасоўваць, дзс. (зак. вмкасаваць)—вычеркивать написанное. Усіх выкасоваюць i міне выкасуюць з етага сьпіска. В. Старина. Вь/каўзаць,-цца, дзс. — вымарать, -ться. Усё дзіця выкаўзалася ў гразь. Выкаўзаў рукавэ ў сароцца. В. Старина. Выкачваць, дзс. (зак. вмкаціць)— выкачивать. Давай выкацім ступу ў сенцы. Ня трэ'бала выкачуваць калодкі с хаты. В. Старына. Вбіквацаць,-цца, дзс. (прм. в&квацаны)—вымарать,-ться в дёгце или другом чорном, марком веществе. Усе штанэ выквацаў у дзёгаць. Ходзіць выквацаны ў гразь. В. Старина. Выкідаць,-цца, (зак. выкінуць, прм. вукінуты) — выбрасывать,-ться. Выкінь сьмецьця вон. Клубок выкінаўся йс кошыка. Нож мусіць выкінуты на двор. $. Старина. Ъь1НШШЩ%щдзс. (зак, а&кідацца)— | І) эоспитывц?ься, вырастать. Па- | маленьку хдоцчык I выкідаўся. I 2) переживать, переносить определенное время. Каб зіму як выкідацца, а там ня бяда. В. Старина. Вмклапатаць,дзс.—выхлопотать. Выклапатаў сабе бярвеньня на хату. В. Старина. Выкліўвацца, дзс. (зак. выклюнуцца) —выводиться. Нешта ня выклёваюцца нашы пылянята. 3 яйца зараз выклюняцца пылянё. В. Старина. Выклінаць, дзс.—проклинать. Выкліная 1 бацькоў, i дзядзькоў. В. Старина. Выкрутасы, аў, мн.—изгибы. Рака йдзе выкрутасам!. В.}Кораўкі Сьміл. р. Выкрі/чвацца,дзс. (зак. выкруціцца) —1) выходить с хитростью из создавшегося положения. Чуць выкруціўся з бяды.—2) ломаться. Даволяй табе ужо выкручвацца. Выкручуяцца, ік тоя чарцянё. В. Старина. Выкручваць,-цца, дзс. (зак. выкруціць,-цца) — 1) вывёртывать,, -ться. Ніяк ня выкручваяцца шруба. Ня выкручуй рукі.—2)выжымать воду, крутя что-либо намоченное. Добра выкруці анучку, каб сухая была. В. Старина. Вшфышыцца, дзс. — искрошиться. У Івана выкрышыўся зуб. В. Старина. Выкуліць,-цца, дзс.—вывернуть чтолибо из повозки или телеги. Глядзі, ато выкулісься йз драбінак. В. Старина. Выладз!ць,-цца, дзс. — снарядить, -ться в дорогу. Дзядзька выладзіўся ў дарогу. Выладзілі сына ў заработкі. В. Старина. Вшіажыць, дзс. (прм. вылажаны)— выхолостить. Вылажылі жарабка, дык ніяк ня можа аправіцца. С. Дукора, Сьміл. р. Вылажаны жарабок. В. Старина. Вылаяць, дзс. (прм. вылаяны)—выругать. Маўчы, ато вылаю па першае чысло. Пабег вылаяны, ік цюцька. В. Старина. Вшюгчаць, дзс.—выхолостить. Канавал вылягчаў жарабка. В. Старина
Дадатковыя словы
в^кінуты, выкріічвацца, вьікаўзаць, трэбала
1 👁