Выбіцца Вум пакарміць: вуль! вуль! вуль! B. Старина. Вум, й, м%—ум. Hi вума ў яго, ні розуму. В. Старина. Што стары кажа на глум, то ты бяры на вум. Прик. В. Дайнава, Пух. р. Вумны, прм.—умный. Мікіта вумны чалавек. В. Старина. Вунь, Bj/ньдзека, пре.— вон где. Вунь нашы снапэ стаяць. Але вуньдзяка вунь наш конь ходзіць. В. Старина. Вурзнуць, дзс.—быстро ускользнуть из рук. Рыба вурзнула цяраз . шнур (у крызе). В. Лядцо Пух.р. Вус, вуса, м. (мн. вусы)—ус. У Вахрэма ужо вусы парасьлі. В. Старина. Вусны, прм.—устный. Вучальнік добра рашая вусныя заданы, В. Старина. Вустаўка, i, ж.— вставка для надточки рубашки на плечах,—идет по ключице. Пашыла сарочку з вустаўкамі. В. Старина. Вусяка, пре.—вот как раз. Вусяка, дзяля цябе ета й зробляна. В. Крамяни Пух. р. Вусень, i, ж.—гусеница. Вусянь паела капусту. В. Старина. Вутка, i, ж.—утка. Паляцелі дзікія вуткі. В. Старина. Вуха, а, н, (мн. вушы)—ухо. У яго, ік у сьвіньні, вялікія вушы. В. Старина. Вухналь, й, м.—польск. (h) ufnal з ням. Hufnagel) гвоздь с постепенно утолщающимся верхним концом вместо шляпки; такие гвозди употребляются для ковки лошадей. Копыт у каня цьвёрды, аж вухналя нельга загнаць. В. Старина. Вуцян£, йці, н. (мн. вуцанята)—утёнок. Хлопцы пабралі ў гнязьдзе вуцяната. Злавіў адно вуцянё. В. Старина. Вучальн/ку й, м.—ученик. Вучальніке ужо бягуць дамоў. В. Старина. Вучоны, прм.—ученый. Вучонага нечага вучыць. Прик. В. Старина. Вучб/цьг цца, дзс.—учить,-ться. Дурнога, колька ня вучы, уеяроуна нічога ня будзя. Ведама гультай, дык лянуяцца вучыцца. В. Старина. Вушак, й, м.—косяк. Рэзнаўся галавою аб вушак. В. Старина. Вушка, а, н.—ушко (в ведре, ушате и лапте). Выламалася ў цэбры вушка. У лавді парвалася вушка. В. Старина. Вуишвец, у, м.—мокрица (Stellaria media. Vili). Шмат вушыўцу у выльнё. В. Старина. Вкбарсаць, дзс. (прм. вмбарсаны)— вытянуть з лаптя „аборы". Выбарсаў патоптаны лапаць. Валя яцца па хаця выбарсаны лапаць. В. Белае, Пух. р. Выбауляць, дзс. (зак. выбавіць) — избавлять. Чуць выбавілі воз із гразі. В. Старина. Вбубахаць, дзс,—1) выплескать воду или др. жидкость. Выбахаў усю ваду з вядра. —2) с жадностью выесть. Выбахау адзін цэлаю міску буракоў. В. Старина. Выбіваць, дзс. (зак. выбіць)— 1) выколачивать. Рукою выбіў вакно. —2) отбивать холст. Бабы выбіваюць палатно.—3) вытёсывать что-либо из камня. Дзед выбіў тачыла. В. Старина. Выбіранкі, нак, мн.— раньше созревшая и раньше выбранная (вырванная) конопля. Параскідалісі пад страхою выбіранкі. В. Крамяні, Пух. р. Выбіраць,-цца, дзс. (зак. выбраць, -цца)—1) выбирать что. Выбраў сухую касу.—2) собираться уходить или уежать. Бацька выбіраянца ў лес.—3) иссякать. У нашум калодзіжы выбіраяцца вада. В. Старина. Выбіраць, дзс.—собирать с поля картофель, рвать созревшую в огороде конопель. Нашы паехалі выбіраць картоплю. Маці выбірая ў вагародзя коноплі. В. Старина. Выбіцца, дзс.—1) вылезть с трудом из грязи или др. места. Чуць выбіўся з балота.—2) выйти в люди. Во хлопяц выбіўся ў людзі— будзя жыць. В. Старина
Дадатковыя словы
bjіньдзека, вб^бахаць, вучальніку, вучбіцьг, вўса, вўсы
9 👁