Вотшыб Буль Вотшыб, у, м.—отлёт вразстоянии. Хата стаіць на самум вотшыбя. В. Старина. Воўк, а, м.—волк. Воўка ногі кормяць. Прык. С. Новосёлки Пух р. Куды, воўча, бяжыш?—Па пасьледняя. Прык. В. Лешніца, Сьміл. /?, Воўкавы, прм. '■— волчий. Воўкава гняздо. В. Старина. Воўна, ы, ў. —овечья шерсть. Вудам часаць воўну. В. Старина. Воўчая крапіва,—норичник узловатый (Scrophularia nodosa L) и водзяной (Scrophularia aquatica L). Воўчая крапіва ня пячэцца. B. Запярыньне, /Ту*. /?. Воўчае мяса—бран. на животных: лошадь, корову и собаку. Куды, воўчая мяса, лезяш! В. Старина. Воўчая мята—чистец лесной (Stachys germanica L) и болотный (Stachys palustris L). В. Старина. Воўчыя сьшчкі,—кукушкин лён (Polytrichum commune L). На купіня адны воўчыя сьпічкі. В. Капейна, Сьміл. p. Вохкацца, две.—презр.,—шевелиться, говорится в злобе. Вохкайся ты хучэй. В. Забалоцьце, Сьміл. р. Вохкаць, дзс. ( зак. вохнуць) — кричать, явой", „вох". Вот спалохаўся, аж вохнаў. В. Слотшча, Шацк. р. Воцат, цату, м. (польск. ocet з лац. acetum) — уксус. Квас кіслы, ік воцат. В. Старина. Вочап, у, л*.—журавль при колодце. У калодзіжы атарвоўся вочап. В. Старина. Бочка, а, н.— петля в носке или чулке при вязаньи. Спусьціла цэлых тры вочкі, робячы панчоху ў пацёнку. В. Старина. Вош, ы, ж.—гвошь (Pediculus),— Нешта кусаяцца, але ні'днае вошы ня знашоў у сароцца. В. Старина. Вугал, гли, м.—угол. Зрубіў хату ў нямецкі вугал. В. Старина. Вугал ь, ю, м.—уголь. Каваль няробіць: німашака вугалю. В. Старина. Вугальле, я, я, ad.—угли. У кузьню прывевлі бугальля. В. Старина. У печы шмат вугильля. В. Турэц, Сьміл. р. Вугляваты, прм.—-дающий много угля. Ета вугляватая палена: чоршта вугалю нагарэла ат яго. B. Старина. Вуда, ы, ж.—уда.На вуду ловяць рыбу. В. Старина. Вудздена, а,я., вудзгла,ы,ж.—судилище. Зламалася вудзілна. В. Старина. Атсек чатыры вудзіли. В. Ляди,оу Пух. р. Вужака, i, ж.9 вуж, а, м.—уж. На сонца выпаўзла вужака. У хлевя завяліся вужё. В. Старина. Вузгалаўе, я, н., вузгалавень, я, м.— приспособление, употребляемое для возки бревен, когда телега идет под задние концы бревен, а передние концы (комли) кладутся на тележку с „вузгалаўем*. Памалу кладзі бярвіно, ня зламі вузгалаўя. В. Старина. Прынясі на калёса вузгалавянь: паедам у лес. В. Xapaeiш 9 Сьміл.р. Вузел, вузли, м. (нам. вузільчык)— узел. Ня разьвязаць вузли. Маленьк! завяжы вузельчык. В. Старина. Вузенькі, прм. — узенький. Саўсім вузяньк! наш загончык. В. Старина. Вузкі, прм. (скор, вузак). Вузкія рукавэ у сьвіця. Так вузак двор, што й чавярнуцца німа дзе, В. Старина. Вуй, викл.—ой. Вуй, баюся! В. Старина. Булей, вулея, м. (мн. вульл#)-—улей. На друг! рой ня будзе вуляя. У вульлёх памерзьлі пчолы. В. Старина. Вуліца, ы. ж.—улица. Хоць за курыцу, абы на сваю вуліцу. Прык. C. Новасёлкі, Пух. р. Булка, I, ж.—дорога, проходзящая поперекдеревни, приблизительно посредине. Паедам вул каю, В.Старына. Вуль! выкА. — подражательное междометие для приманивания голубей. Трэба паманіць галубкоў
Дадатковыя словы
бўгальля, вугйльля, вудзілй, вузлй, вўзгалаўем, вўлея, глй, ніднае, іту
7 👁