Вогрубя 48 Вотчым Вогрубя, пре.—толстовато. Палатно выткала троха вогрубя. В. Старина. Водаля, пре. (=мт. поддаль)—поотдаль. Стань троха водаля, ато замінаяш. В. Старина. Водэека, водзечкз, «рс.—вот здесь. Тапор водзяка во. Палажы водзячка во. В. Старина. Водлуг, прыйм.—по; сравнительно, по отношению. Водлуг другіх купіў дзяшавей. В. Старина. Вожаг, у, м.—обгорелый конец палки. Маўчы, а то вось вожагам! В. Скриль, Пух. р. Вожкі, жак, мн.—гл. Важно. Чуць прыцёг вожкі саломы. С. Амельна, Пух. р. Вожык, а, м.—ёж (Erinaceus). Х лап цэ выпарылі нейдзя вожыка. В. Старина. Возера, а, н.—озеро. Пашлі рыбу лавіць на возяра. В. Старина Вой, викл.—ой. Вой, вой, вой— што-ж ета будзя! В. Старина. Войкаць, дзс.—ойкать. Пачала баба войкаць, схваціўшыся за жывот. В. Старина. Войська, а, н.~літ. войска. Шмат ідзе войська. В.Вострава, Сьміл.р. Вока, а, «.—-глаз. Сам усё бачыў на свае вочы. Пагавару з ім вока на вока. В. Старина. Волава, а, н.—олово. Выліў із волава жуковіну. В. Старина. Волак, у, л*.—большой бредень. Шмат рыбы налавілі воланам. В. Турэц, Сьміл. р. Волас, у, м. (нам. валасок)—волос. Чалавек цёмнага воласу. Нейкія маленькія валаскё. В. Старина. Вольнасьць, i, ж.—свобода. Ашчэ за маёй памяцьцю давалі вольнасьць (освобождение от крепостной зависимости в 1861 г.). В. Старина. Вольны, прм.—1) свободный. Вольная пташка.—2) свежий (о воздухе). Вышаў на вольны воздух. В. Старина. Воля, i, ж.—свобода. Каб яму далі волю, чаго-б ён толька ня нарабіў. Языком што хочаш гавары, толька рукам волі ня давай. Прик. В. Старина. Воля, я, «.—зоб. У курыцы саўсім нічога німа ў волi. В. Старина. Вомшар, у, м.—гл. Амшарьжа. Тут німа добраі травы, адзін вомшар. В. Старина. ВОН, викл. — ВОН. Пашоў вон, сабака! В. Старина. Вонь, пре.—вон там. Вонь, вонь нехта йдзе. В. Старина. Вопрамяцьцю, пре.—опрометью. 1к доў, дык вопрамяцьцю паляцеў. В. Старина. Вораг, а, м.—враг. Ворагу свайму ня зычу такога няшчасьця. Прик. Усе варагё твае хочуць, каб ты з жонкаю разлучыўся. В. Старина. Вораны, прм.— вспаханный. Ета вораная зямля. В. Старина. Ворчык, а, м.—палка, за которую припрягают другую лошадь в телегу. Запрэглі каня на ворчык. В. Жораўкі, Сьміл. р. Взрыва, а, н.—время пахоты. Зараз пачнецца ворыва. В. Старина. Восім, ЛІЧ.—Літ. восем. Восім—сена косім. Пригав.. В. Старина. Воспа, ы, ж.—оспа. У дзяцей воспа. В. Старина. Востры, прм.— 1) острый. Востры нож.—2) хитрый, пронырливый. Бачыш, які востры ты! В. Старина. Восыпка, i ж.—сыпь, прыщи. Па ўсяму делу нашла восыпка. В. Старина. Вось, пре.—вот. Вось дзе ліха! В. Старина. Восьдзека, восьдзечка, п р е вот здесь, совсем близко. А нож возьдзечка ляжыць В. Старина. Восьці, яў., л«.—вилы в 3-4 зубца для битья рыб. Сбма забілі восьцямі. В. Старина. Восяка, пре.—вот здесь. Восяка ў кніжца лістоў няма. В. Клятное, Пух. р. Вот-жаж, пре.—вот уж. Вот-жаж я табе пакажу! В. Вострава. Сьміл. р. Вотаўсьця, пре.— толстовато. Сукно вышла вотаўсьця. В. Старина. Вотчым, а, м — отчим. А мой воччым добры. В. Старина
Дадатковыя словы
л<«.—вилы
2 👁