Веньдзіць 45 Ветры к Віньдзіць, дзс. (прм. венджаны)— коптить, трэба веньдзіць сьцягнякё. Веньдзяцца каўбасы. Ета шынка венджаная. В. Старина. BćHbuep, a, м. — сетка для ловли рыбы, натянутая на обручи. Паставіў тры вяныдяры, але рыбы ня ўлезла ніяк.С. АмелънауПух. р. Вепер, вёпра, м. {рам. в?прык) — кабан. Закалол! вепра. Па дварэ ходзіць вепяр. Сыты наш вепрык. В. Запяриньне, Пух. р. Вура, ы, ж. — 1) вероисповедание. Пярайшоў у турэцкаю веру.—2)-доверие; Ніхто веры ня йме яму. В. Старина. Верабій, б'я, м. (,мн. верабу)— воробей. Вераб'6 паелі ўсе каноплі. В. Старина. Верабейка, i, м. верабійчык, а, м.—воробышек. На вішні шча* беча вярабейка. В. Старина. 3 гнязда пабралі вярабейчыкаў. B. Старина. Вераб'/шча, а, л*.—презр.,—воробей. ВярабЧшча дурнішча. В. Старина. Вград, у, м.—веред. На шчацэ сеў верад. В. Старина. Вграс, у, м.—вереск (Calluna Salisb). Каровы хадзілі па верасу, дык нічога ня наеліся. В. Старина. Верац&льніца, ы, ж,—длинный речной червяк, употребляемый для ловли рыбы. Хадзілі капаць вярацёльніцы, каб лавіць рыбу. C. Дукора, Сьміл. р. Верацяно, й, н. — веретено. Німа вярацяяа, чым прасьці. В. Старина. Дзед вытачыў віраЦяно. В. Дукоршяина, Сьміл. р. Верашчака, i, ж. — кусочки мяса и сала, сготовленные с мукой в виде колотуши. Гасьцей частавалі вярашчакаю. В. Старина. Верашчэць, дзс.—верещать. Ўзноў пачоў вярашчэць. Чаго ты там вярашчыш! В. Старина. Вурзьці, дзс.—говорить чепуху, что попало. Слухай ты яго, што ён табе вярзе. В, Старина. Верзьціся, дзс. безас. — грезиться. Усю ноч верзлася пра нябошчыцу матку. В. Старина. Верх, у, м.— 1) верх, вершина. Палез аж на верх дзерава.—2) перевес. Хоча, каб яго быў верх. —3) излишек. Насыпаў жыта шаснастку з вярхом. В. Старына. Верхав/на, ы, ж. —■ верхняя часть ствола, приблизит, от половины его. 3 етага пня будзя добрая вярхавіна. І ету вярхавіну можна класьці ў сьцяну. В. Старина. Верхаводзіць, дзс. — руководить, заправлять. Адзін хоча ўсімі вярхаводзіць. В. Старина. Верхаводка, i, ж. — вода по льду. Ужо пащла вярхаводка. В. Старина. Верхалаз, а, м.—слово применяется к мальчику, лазающему по деревьям, с оттенком ругани и насмешки. Што ета с цібе будзя, вярхалаз тыі? В. Старина. Верхаўу, й, н. зб. — 1) сено с вершины стога; обыкнов. бывает почерневшим от дождя. Я добра падзяліў сена: у саўхоз аддаў усё вярхаўё. С. Амельна,Пух. р.— 2) вершины деревьев. Нацярабіў вазоў вярхаўя на дрова. В. Старина. Верч, а, Мч — сверток лык. Узяў вярчы са два палосься. С. Нотсёлкі, Пух. р. Весела, пре.—весело. Стала вееяла. В. Старина. Веселато, ы, ж.—веселое состояние. Уся вясялата прапала ў яго. В. Старина. Веснавм, прм.—весенний. Вяснавоя ворыва ўжо кончылася. В. Старина. Вісьніцы, ніц, мп.—ворота из перекладинок. Паламаліся нашы весьніцы. В. Крамяни Пух. р. Весьці, -ціся, дзс.— весть, вестись. Пари коні вески! пасьціць. Куды ты вядзесься с канём? В. Старина. Весялун, ś, м,—весельчак. Ну й вяеялун еты Мікіта! В. Старина. Вутрана, пре.—ветренно. На дварэ ветрана. В. Старина. Вотрык, а, м. — ветерок. Такі-ж сягоньня цёплы ветрык! В. Старина
Дадатковыя словы
в<?прык, в^ра, в^рзьці, в^трана, верабішча, верхавіна, парй
2 👁