Бялявы 40 ВаДОХрЫШНЫ: Бялявы, прм. — белокурый. Нейкі такі сабе балявы чалавек. В. Старина,. Бярвсньне, я, н. зб.—брёвна. Нацягалі на хату бярвеньня. В. Cmaрина. Бярві(я)но, а, н.—бревно. Скацілася бярвіно ды дало па назе. В. Старина. Ня ўмеяш ты яшчэ скрэбці бярвяні. В. Слопійіча, Шацк. р. Бярданка, i, ж.—патронное ружье, заряжаемое с казённой части. Купіў сабе бярданку, В. Старина. Б яр лога, i, ж.—берлога. Мядзьведзь ляжыць у бярлозя. В. Старина. Бярозавік, у, м.—березовица—весенний сок берёзы употребляемый, как напиток. Напіся бярозавіку, калі ня хочаш вады. В. Старина. Бярозавы, прм. — березовый. Жалі пад бярозавым гаям. Чаго-ж табе даць: мо бярозаваі кашкі? В. Старина. Бярозавы жук,—майский жук или хрущ (Melolontha vulgaris). Во калі цёпла: ужо лётаюць бярозавыя жукё. В. Старина. Бярозяа, i, ж.—вьюнок заборный (Convolvulus sepium L) и полевой (Convolvulus arvensis L.) Увесь пён спляла бярозка. В. Старина. Бяроста, ы, ж.—береста. Вярэнька сплецяна з бяросты. В. Старина. Бяроставы, прм.—берестовый. Пастух зрабіў бяроставаю трубу. В. Старина. Бярэзіна, ы,ж *—одно березовое дерево. Сьсек добраю бярэзіну на калёеа. В. Старина. Бярэзьнік, у, ў.—березовая роща. Каровы пагналі ў бярэзьнік, В. Старина. Бярзмя, я, н.—охапка. Поынясі бярэмя дроў. В. Старина. Бяседа, ы, ж.— 1) беседа, разговор. Ета ня бяседа бяз гарэлкі. Прик. В. Старина,—2) пирушка. Бяз хлеба i сол! — кепская бяседа. X. Самін Пух. р. Бясконца, пре.—бесконечно. 1к сталі йці салдаты, дык бясконца йдуць ды йдуць. В. Старина. Бяскорміца, ы, ж. — отсутствие корма. Будзя вясною бяскорміца! В. Старина. Бяспросу, пре.—без спроса. Ня бяры бяспросу. Бяспросу ня сунь носу. Прик. В. Старина. Бяспрыкладны, прм.—дураковатый, не могущий служить примером. Лукаш нейкі бяспрыкладны мужчына. В. Забалоцьце, Сьміл р. Бяспрыменна, пре—непременно. Бяспрыменна зрабі ты мне ета. В. Старина. Бясхлебіца,ы, ж.—отсутствие хлеба. Жыта ня ўрадзіда: будзе бясхлебіца. В. Старина. Бясч\ур, пре.—весьма, очень много. Вой, вой! што таго народу на месьця—бясчур! В. Старина. Бясьціханьня, пре. — без умолку. Бясьціханьня ўсё просіць: дай ды дай есьці. В. Старина. В. Вабіць, дзс.—приманивать, подзы] вать птиц и зверей. Умея вабіць ваўкоў i птушак. В. Старина. Вага, i, ж.— 1) вес. Слабая яго вага. В. Старина.—2) журавль при колодце. Трэба к вазе прычапіць палена, каб лягчэй цягаць ваду. В. Mamapoea, Сьміл. р. Вагаць,-цца, дзс.—качать,-ться. Ня вагай дошкі. Хлапц£ вагаюцца на плодя. В. Старина. Вада, ы, ж. — порок, недостаток. Што-ж табе за вида, што ты ўсё хварэяш? В. Жораўкі, Сьміл. р. Вадззнь, ваднh, м. (мн. вадне) — овод. Чыста заел! ваднё ('ваднё) кабылу ў леса. В. Старина. Вадзщца, дзс.—пасти лошадь, ко-, рову, водя их на поводке. Вунь нехта на нашуй дарожца с канём водзіцца. Ня вадзіся тут, каля шкоды. В. Старина. Вадзщь,~цца, дзс. водить,-ться. Пойдам ганяць картоплю: ты будзяш каня вадзіць, Ня вадзіся з арыштантамі етым!. В. Старина. Вадохрышчы, аў, мн. — праздник