Вадыр 41 Валідь крещения. На вадохрышчы быў вялікі мароз. B. Старына. Вад&р, ś, м.— водяной пузырь от трения, волдырь. Націснаў нагу, аж вадыр усхапіўся. В. Старына. Вшкгацца, дзс.—качаться. Дзеці важгаюцца на плодя, В. Матарова, Сьміл. р. Важкс, оў, лш. важэчкі)—веревчатые вожжи. Конь парвоў важкё.Крэпянькія важэчкі. В. Старына. (Пр. Вожкі). Важкі, прм.—веский, тяжелый. Хлеб нейкі важкі. В. Старына. Важнасьць, i, ас. — важное дело. Важ насьць вялікая, калі й ня . так сказоў! В. Старына. Важнецкі, прм. — хороший. Яўмен — важнецкі чалавек. С. Клятное, Пух. р, Важны, орле,—хороший. Важнаю купіў сабе карову. В. Старына. Важыць, дзс. (а/ш. важаны)~-весить; взвешивать. Нешта мала важыць мой мех. Ета жыта ўжо важана. В. Старына. Ваз£ць,-цца, дзс.—возить,-ться. Вазеде дамоў сена. В. Слоптча, Шацк. р. Возіцца с снапамі па полю. В. Старына. Вазок, вазки, м.—крытые сани, карета на полозьях. Вадька ў вазку паехаў на кірмаш. В. Старына. Вазоўня, U ж. — сарай или навес для хранения телег, саней, плугов и др. хозяйственных гром оздких вещей. Хура стаіць у вазоўні. С. Дукера, Сьміл. р. Вайцяць, дзс.—выговаривать, стыдить, напоминая о чем-либо. Трэба доўг аддаць: хай чалавек ня вайцяя. В. Старына. Вакан/ца, ы, ж.—гл. Акан/ца. Зачыніця ваканіцы, ато вокна замерзну ць. В. Голацак, Сьміл. р. Вакса, ы, ж.—вакса. Купіў пушачку ваксы. В. Старына. Ваксаваць, дзс. — чистить ваксой. На гразь ня стоіць ваксаваць ботаў. В. Старына. Вал, а, м. — вал в какой-либо машине. У малатарні пакалоўся вал. В. Харавічы, Сьміл. р. Валаводзіць,-цца, дзс.—канителить, -ться. Дарам валаводзяць чалавека ды й толька. Нечага валаводзіцца з ім. В. Старына. Валавяны, прм.—оловянный. Валавяная ложка, дык i пагнулася. В. Старына. Валакно, 4, н.— волокно. 3 зялянейшага i л ну, кажуць будзе крапчэйшая валакно В. Старына. Валам, пре.—валом. Вот хмара—валам ідзе! В. Старына. Валасень, сьни, м.—гнойный нарыв, в роде прозрачного пузыря на пальцах руки или ноги; шептухи лечат его сливаньем воды с колосьев. У МарЧ на пальцах валасень. В. Старына. Валасяны, прм.—волосяной. Валасяны смычок. В. Старына. Валацуга, i, м.—бродяга. Ах ты вала дуга, што ты сабе думаяш! В. Старына. Валаць, дзс. (польск. wołać) —звать. Жывей вал ай яго сюды на расправу! В. Старына. Валачашчы, прм.—бродячий. Прыбіўся к нам валачашчы кот. В. Старына. Валачобнае, ага, «.—собранное „валачобнікамі*: яйца, деньги, куличи и пр. Даўней зьбяруць вулачобнага хлопцы ды давай гулядь, В. Старына. Валачобнік, а, м.—пасхальный славелыіійк-певец. Даўней хлопцы хадзілі ў валачобнікі, a ціпер ужо не. В. Старына. Валачы,~чыся, дзс. — тащить-ться. Чуць валачэ ношку сена. Валачэцца з заду/ В. Старына. Валачыцца, дзс.— 1) таскаться без дела. Валочыцца па чужых хатах, ік німа яму чаго рабіць.—2) настойчиво ухаживать (в насмешку). Рыгор усё ашчэ валочыцца з* Аленаю. В. Старына. Валенка, i, ж. (мн. вал£нк!) — виленка. У валёнках шмат цяплей. Я табе дам валёнкаю. В. Старына. Валец, вильца, м.—-вал. Засыпаў пшаніцу на вальцы. В. Старына. Валщь, дзс.— 1) катить. Куды earini?—2) валять сукно. Нашы павезьлі валіць сукно. В. Старына
Дадатковыя словы
аканіца, аіш, вазкй, ваканіца, вйльца, задуі, сьнй
4 👁