Бразкалка 3 Бруеаваны Бразкалка, i, ж.—побрякушка. Папбу нейкаю бразкалку ды балуяцца. В. Старика. Браз(г)каць, дзс. (зак. бразнуць)— стучать, греметь чем-либо. Чуяш, нехта бразкая ў дзьверы. Ік бразьня кулаком аб стол! В. Старина. Пакінь бразгаць: ужо надаела слухаць. B. Крамяні, Пух. p. Бразь! ейкл.—бац. Ішоў, ішоў ды бразь воб зямлю! Бразь яму ў морду кулаком! В. Старина. Брак, у л*.—недостаток, негодность. Тавар добры: німа ніякага браку. В. Старина. Бракаваць, дзс.—признавать негодным, браковать, Нечага бракаваць мой тавар. В. Старина. Бракоўны, прм. — забракованный. Ня варта купляць бракоўнага каня,—бракоўнага тавару. В. Старина. Брама, ы, ж.—большие в'ездные ворота. У дварэ ня пускаюць хадзіць праз браму. В. Старина. Брат, а, м. {мн. братэ; ласк, братка, браток, браточак) — брат. Братка, нарай, што рабіць. Браток, ратуй! А браткё-ж вы мае, што вы робіця? В. Старина. Німа горшага ката над роднага брата. Прик. С.Новасёлкі, Пух.р. Братаніч, а, м.—сын брата, племянник. Хіба ў братаніча трэба пазы чыць грошай. В. Слопішча, Шацк. р. Братаў, прм.—братний. Ета братаў хлеў. Братава жонка, братавы дзец\. В. Старина. Братацца, дзс.—крепко, близко дружиться. Нечага братацца з злодзяям тым. В. Старина. Браткі (братка 1 сястрица)—анютины глазки, фиалка трехцветная (Viola tricolor L.), употребляется, как лекарственное. Ад залатухі трэ' ларыць бріткі ды й піць. В. Клятное, Пух. р. Трэба назьбіраць да насушыць браткі й сястрыцы. В. Старина. Брахаць, дзс,— 1) лаять. Сабака брэш а,— вецяр носіць. Прик. 2) говорить неправду. Слухай, што людзі брэшуць. В. Старина. Брахнл, i, ж. (мн. брэхні)—поклепная молва, пересуд. Распусьцілі людзі на дзеўку брэхні. В. Старина. Брахун, а, м.—пересудник, лгун. Брахун, дык i брэша абы-што. В. Старина. Брахунсц, нца, м.—насмешл. брахун. Бачыш, які брахунец знашоўся! В. Старина. Браденік, а, м.—двоюродный брат. Ащчэ й браценік, а етакая кепства робіць! В. Старина. Бр&цгха, i, ж,—-жена брата. А браціха ашчэ лепшая, ік брат. В.Старина. Браць, -цца, дзс.—брать,-ться. Нашто табе было браць дзяціныя цацкі? Ня за сваё нечага брацца. В. Старина. Калі ня дуж, то ня бярыся за гуж. Прик. X. Самін, Пух. р. Брод, у, м.—брод. Залезшы ў воду, ня шукай броду. Прик. В. Забалоцьце, Сьміл. р. Ня зьмераўшы броду, ня суйся ў воду. Прик. В. Старина. Бронь божа—избави бог. Бронь божа ат тако! бяды! В. Старина. Бруд, у, м.— 1) грязь. Усюдых завёўся бруд.*—2) гной. 3 болькі цячэ бруд. В. Старина. Брудны, прм. {пре. брудна)—грязный, нечистый. Сатры стол, ато, нейк! брудны. Брудная падлога. 1к німа гаспадыні, дык i ў хаця брудна. В. Старина. Брук, у, м.—мостовая из камня. Па бруку ехаць, дык ведьма трасе. В. Старина. Брукаваць, дзс. (прм. брукаваны)*— мостить камнем. У Сьмілавічах брукуюць вуліцы. У !х брукаваны двор. Брукаваная вуліца. B. Старина. Брукаваць, дзс.—ворковать по голубиному. Брукуюць галубкё. C. Навасёлкі, Пух. р. Брус, а, м — 1) бревно, отёсанное с четырех сторон. Гарасім вычасаў брус. 2) осёлок. На брус навастры нож. В. Старина. Брусаваны, прм.—сделанный из бревен, обтесанных яагладко с одной стороны. У дзядзькі хата брусаваная. В. Старина
Дадатковыя словы
вездные, пбў, у!х
4 👁