Краёвы слоўнік Чэрвеншчыны (1929). М. В. Шатэрнік

 ◀  / 330  ▶ 
Бодачка Блін Блш, &, м. (мн. блінэ)—блин. Выбяглі блінэ з дзешкі. Ня дадашлі блінз. В. Старына. Бл/нчык, a, м.—небольшой. тонкий блин на молоке и яйцах. На вясельля напяклі блінчыкаў. В. Старына. Блгскавіца, ы, ж 1.—молния. Усю ноч была бліскавіца. В. Тор. Сьміл. р. Бл/скаць, дзс. (зал:, бл/снуць)— сверкать. Аж страх, як маланка бліская! Бліснула цяпелца. Цяпелца нейдзя блісь ды й прапала. В. Старына. Бліскун, ў, м.у блішчак, у, м.—мёд на дне чашечек сотов, не сведенный за зиму пчелами. Трэба выразаць бліскуну ды зварыць васкавіцы. С; Амельна, Пух. р. Аж ля подкі відаць блішчак. В. Лядцо% Пух.р. Блішчяць, дзс.— 1) блестеть. Пачысьціў боты аж блішчаць. Шкло блішчыць на сонцы.-—2) засматривать из любопытства в глаза. Блішчыць у вочы людзям, 1к саб&ка. Нечага бішчаць у вочы: усяроўна ня дам. В. Старына. Блішчусты, прм.—блестящий. Прышыў блішчустыя гузікі. В. Старына. Блонба, ы, ж.—пломба. Па'тразоў блонбы ат мяшкоў ды навылівоў жуковіноў. В. Старына. Блудзщь, дзс— блуждать. Блудзіў, блудзіў у леся, чуць выбіўся на бераг. В. Старына. Хто пытая, той ня блудзіць. Прык. В.Забалоцьце, Смы. р. Блузьніць, дзс. — бредить. Хворы ўсю ноч блузьніў. В. Старына. Блу(&)таніна, ы, ж.—путаница. Мала табе ашчэ было блутаніны с судом?! В. Старына. От нарабіў блитаніны, каб яму ў грудзях навабіла! В. Скрылъ, Пух. р. Блу(б4)таць, дзс.— 1) путать. Ня блутай нітак. В. Старына.—2) сбиваться в разговоре. Калі пачаў блытаць, ' мусіць ты вінават. В. Скрылъ, Пух. р. Блыха, І, ж.—блоха. Блыха пырснула. Блох у хаця,!к бобу. В. Старына. Блышш'к, у, м.—блошница обыкновенная (Pulicaria vulgaris Gaertn). Троха падавілі блохі блышніком. В. Забалоцъце, Сміл. p. Бльшшшча, ы, ж.—увелич. блоха. Вот вялізная блышышча! В. Старына. Блюваць, дзс.—блевать. Дзіця нешта блюе. В Старына. Бл/одка, a, н. (русізм)—блюдечко. Кал! гарачы чай, дык пі йз блюдка. В. Старына. Бл/озка, i, ж.—блузка. Марыля пашыла. сабе крамнаю блюзку. B. Турэц. Сьміл. p. Блядун, * м—развратный мужчына. У каго рэдкія зубы, той будзя блядун. Прымета. В. Старына. Блядь/, прм.—бледный. Сапсавоўся хлопец, пахудзеў, стоў нейкі бляды. Мусіць яна хворая, што стала блядая. В. Старына. Бляск, у, м. (полъск. blask)—блеск. Бляск у вакне: мусіць нейдзя пажар. В. Старына. Бллха, i. ж.—жесть. Бляхаю пакрылі школу. В. Старына. Бляхар, а, м.—жестянник. Вядро трэба аддаць бляхару, каб пастроіў, ато цячэ. В. Старына. Блдшанка, i, ж. (пам. бляшаначка) —жестяная кружка. Наброў бляшанку вады. Будзя добрая бляшаначка. В. Старына. Бляшаны, прм. — жестяный. Цячэ бляшаноя вядро. В. Старына Бляшка, i, ж.—кусочек жести. Доля валяяцца бляшка. В. Старына. Бляяць, дзс.—блеять. Авечкі галодныя бляюць у хлевя. В. Старына. Бо, ба, злуч.—ибо, потому что. Бо й проўда, што дурны. В. Старына. Маўчыць, ба вінават. В. Раўнаполъле, Съшл. р. Боб, у, м. зб.—бобы. Напарылі бобу есьці. Змалацілі боб. В. Старына. Богач, а, м.—богатей. Богач на ўвесь сьветі В. Старына. Бодачка (бодка), i, ж.—пятнышко, точка. Набрала сабе на4ндарак у бодачкі. Набязьменя ня відаць бодак. В. Старына
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

блйтаніны, блышшк, блядьі, бліодка, бліозка, бліскаць, бліскунў, бліснуць, блўтаніны, патразоў
21 👁
 ◀  / 330  ▶