Бедаваць 31 БІржак на вячэру. В. Старина. Бягучы, ня йдучы, скарэй утомісься.б.Даанава. Пух. p. Бедаваць, дзс.—бедствовать, горевать. Бядуя чалавек: німа хлеба, дзеці галодныя. В. Старина. Ббднасьць, i, ж.—бедность. 3 багацьця жджы беднасьці, з беднасьці—багацьця. Прик. В. Забалоцьце, Сьміл. /?. Безгалоўе, я, я.—безурядица, несчастье. Было-б там нам бязгалоўя, каб ня надышлі людзі.В.С/яарина. Безграшоўе, я, я.—безденежье. Але ікраз выпаў такі час, што бязграшоўя. В. Старина. Бездарожжа» а, //.-—распутица. Не*к прышлося ехаць у самая бяздарожжа. В. Старина. Без'языкі, прм.—не имеющий языка. Маўчыць, ік бязьязыкі. B. Сяш* j рина. I Белазоры, я/ш.—светлоголубой. Бялазоры мужчына. Бялазоры конь. В. Старина. Белашвейка, i, ж.—-белошвейка. Панясу рубашку шы цьк бялаш вей да. В, Старина. Б#лая краска—поповник, белоцвет. (Chrysanthemum Leucanthemum G). Зьвілі вянок з белым! кра- j скамі. 3 бела! краскі паўрывоў лісьцікі. В. Старина. Белка, i, ж.—белка. Хлопцы йзлавіт ў л вся белку. В. Старина. Белы панядзелак - понедельник великого поста. Сягоньня-ж ня | можна прасьці; белы панядзелак, 1; В. Старина. ! Бельмы, аў, мн, бельмы. Выпучыў свае бельмы—ня павылазілі яны табе! В. Старина. Ужо пачоў вытрэшчуваць са злосьці свае бельмы. В. Раўнапольле, Сьміл.р. Бераг, у, м.— 1) берег реки. Чудь выскачыў з вады на бераг.—2) край леса. Далёка ў лес ня йдзі: з бе- ■ рагу зьбірай грыб§. В. Старина. Берагчб/, дзс.—беречь. Ня хочаш бя- ' рагчы сам с!бе. Бяражы сваё 1 здароўе. В. Старина. | Бесканечны, прм, — бесконечный. | Бясканечны твой разгавор. Бя- | сканечная дарога. В. Старина. Бесклапотны, прм. — беззаботный. Вясёлы, бясклапотны ён чалавек. В. Старина. Беспратхланьня, пре. — без передышки, беспрестанно. Вот дзе дзеткі: бяспратхланьня лезуць ды лезуць; дай ім тоя, дай!м ета. В. Старина. Бесталкоўны, прм. — бестолковый. Які-ж ты бясталкоўны хлопяц, нічога ня можаш паняць. В. Старина. Бесьперастаньня, яре.—беспрестанно. Дождж ідзе да йдзе бясьпяраегкньня В. Старина. Б2рда, а, н.—гребень ткацкого станка, бёрдо. Куліла на кужаль новая бёрда. В. Старина. Бздун, а, м.—1) вонючка; портящий воздух. Ня пускайця бздуна сюды, каб ня бзьдзеў тут.—2) насмешл., слабосильный. Бздун еты й аднаго мяшка ня падымя. В. Старина. Бзьдзець, дзс—портить воздух, Напёрся картопл! ды бзьдіць на ўсю хату. В. Старина. Бзьдзкха,і, аг,—1) мужчина и женщина, портящие воздух. Атыйдзі, бзьдзюха ты, ужо* надоў! — 2) травяной клоп (вонючка) Репtatoma. Узёў у рукі бзьдзюху, дык сьмярдзіць, аж ня вытрымаць. В. Старила. Бзб/каць, дзс.—наем., сердиться, волноваться и бегать. Нечага бзыкаць: ніхто цібеня баіцца. В. Старина. Бізз'н, а, м. (пам. бізунац) бич, плеть. Сплёў бізун у шэеьць вяровачак. Голы,!к бізун., В. Старина. Біклажка, i, ж.—баклажка. Выпілі цэлаю біклажку вады В. Старина. Біла, а, н.— 1) жердь в избе, повешенная под потолок. Хуста нейдзя в!с!ць на б!ля.—2) в телеге верхние бруски, в которые вставляются поперечные дощечки— „баляскі*. Сеў на біла ды едзя. В. Старина. Біржак, &, м.—занимающийся легковым извозом. Аксён наш б!ржак—ужо й паехаў к машыня
Дадатковыя словы
безязыкі, берагчбі, бзбікаць, бзьдзк>ха,і, біззн, прйк, рйна, сіяарина, яіш
13 👁