Ачамера Аўсюк Аўс/ок, у, л*.—овёс живой (Avena fatua L). Аўсю ку ш мат павыскаквала ў ваўсё. В. Старит. Аўсянішча, а, н.—овсяное жнивьё. Коні пасуць на'ўсянішчы. В. Старина. Аўсянка, i,ж. -1) овсяная каша, Наеўся аўсянкі з малаком.—-2) овсяная солома. 3 аўсянкаю каровы лепяй ядуць. В. Старина. Аўца, й, ж.—овца. Прапала наша адна аўца. В. Старина. (Пр. Авічка). Аўчарнік, а, л.—овечий хлев. Воўк паткапоўся ў ваўчарнік. В. Старина. Аўчь/на, ы, ж. (пам. аўчынка)— овчина. Купіў пяць аўчынак на кажух. Аднае аўчыны будзя мала на рукавё. В. Старина. Аўчшіьнік, а,м.—скорняк. Забыўся ўзяць ат аўчыньнікабірку.і?. Старина. Аф(хв)арбаваць, дзс. (прм. аф(хв)арбованы) — окрасить. Максіму афарбавалі порткі. В. Слопішмм, ІІІацк.р. Сама ахварбавала спадніцу. Стол ахварбованы. В. Старина. Ах, викл.—ах, ох. 1ў при выражении горя, печали. Ах ты, горачка маё!—2) при выраж. удовольствия. Ах, які смашны квас, ня ўесьціся! В. Старина. Ахапак, пка, м.—-охапка. Паткінь каню ахапак сена. В. Старина. Ахаяцца, дзс.—обчиститься, прибраться. Ніяк ня*хаяцца ат етаі гразі. В. Старина. Ахвота, ы, ж.—охота. Hi да чога нешта німа ахвоты. В. Старина. Ахвотна, пре.—охотно. Так ахвотна робіць, што аж люба глядзець! В. Старина. Ахвочы, прм.—охотный, жадный. Чаму, ён ахвочы на чужоя! В. Старит. Ахвяра, ы, ж.—жертва, обет. Дала на'хвяру: мо' ачуняя дзіця. В. Старина. Ахвяравацца, дзс.—дать обет. Каб выздаравяць, ахвяравоўся схадзіць у манастыр. В. Старина. Ахл&стваць (гроши), дзс.—зарабатывать много. А што, ён сталяр на ўсе Сьмілавічы, ахлыствая добрыя грошы. В. Старина. Ахмшіка, i, ж,—ошибка. I сам ня помню, як я ўвадроў такую ахмылку! В. Старина. (Пр. Абмылка). Ахмыляцца, дзс. (зак. ахмыл/цца)— ошибаться. Кажды раз ўсё будзяш ахмыляцца,—дык нічога ня выдзя. Ахмыліўся трохі сказаць. В. Старина. I Лхнуць, дзс. ахнуть. Аж ахнаў чалавек ад дзіва. В. Старина. Ахрак, а, м. (/шя.ахрачшыча)--!) плевок мокроты. Уся падлога ў вахракох. Ахрачышчы тыя па шапца.—2) насмешка и ругань на слабосильного. Анан наш—чисты ахрак. Вой ахрак ты, адзін рады ня дасі мяшку! В. Старина. Ахрыпці, дзс. (прм. ахрошшы)— охрипнуть. Етак можна ахрыпці, калі будзяш крычаць на ветры. Я ахрыпшы. Ахрып-Архіп. (Пригаворка). В. Старина. Ахрысьціць, дзс.—окрестить. Кумз ахрысьцілі дзіця. В. Старина. Наша малой яшчэ ня'хрышчана, ды мусіць, i хрісьціць ня будам. В. Старина. Ахутаць,-цца, дзс. (прм. ахутаны)— окутать. На зіму ахуталі саломаю прышчэпы, каб ня памерзьлі. Ахутаўся ў рызьзё. Дзіця добра ахутана. В. Старина. Ацанаваць, дзс.—оценить. Шкоду ацанавалі на тры рубле. В. Старина. А щ; а щ-ж—разьве; ли. А ці ты кончыў работу? А ці-ж я ведаю што? В. Старина. Аціхаць, дзс. (зак. ац&нуць)—утихать. Вецяр стоў аціхаць. Няхай хоць троха бура аціхня. В. Старина. Ацял/цца, дзс.—отелиться. Наша карова ўжо ацялілася,—ацеліцца на етум тыдні. В. Старина. Ацяруишць, -цца, дзс.—отряхнуць, -ться. Шапку ацярушы, дый увесь ацярушыся ат сьнегу. В. Старина. Ачамора, ы. ж.—надоеда. Вот дзе ачамера: лезя ды лезя ка мне. В. Старина
Дадатковыя словы
ахмыліцца, ахрбшшы, ацяліцца, аўсіок, аўчьіна, нахвяру, наўсянішчы, няхрышчана, чбга, ішя
4 👁