Аскома 22 Асьцюк Аскома, ы, ж.—оскомина. Ашчэ яблыкі зялёныя: адна толька аскома ат іх. В. Старына. Аслабаняць,-цца, дзс. (зак. асла6ашць,-цца)~освобождать,-ться. Усю бяднату аслабанілі ат прыдналогу. Чуць аслабаніўся ат вастрога. Ат штрапу аслабаняць ня будуць. В. Старына. Аслабщь, дзс.—ослабеть. Саўсім мая баба аслабела. В. Старына. Аслуіденьне, я, «.—столоняк. Найшло на яго нейкая аслупеньня: маў- j чыць дый годзя. В. Старына. Аслупзць» дзс.—остолбенеть. Чаго ты маўчыш: хіба аслупеў?! В.Старына. Аслухаць, дзс.—услышать. Я аслухаў: у вадном сяле прадаюць новы зруб на сенцы. В. Слопішны, Шацк. р. Асмакавацца, дзс.—войти во вкус. Бачыш, як конь асмакавоўся: лезя ды лезя ў вавёс. В. Старына. Асмал/цЬ'-Цца, дзс.—опалить,-ться; ожечь,-чься. Чуць ня'смаліў сабе валасоў лучынаю. Асмалілі сьвіньню. Увесь асмаліўся ў па- j жары ды чуць ня памёр. В. Ста- j рына. Асмолак, лка, м.—смоляное полено. Асмолкі будуць добра на патпалку. В. Старына. Аснаваць, дзс. (прм. аснованы)— приготовить основу для тканья. Хоўра ўчора аснавала кросна. В. Bocmpaea, Сьміл. р. Кросна аснованы ў дзесяць пасам. В. Старына. Асвова, ы, ж.—основа в тканье. Толька на'снову хваціла нітак. У сукне парцяная аснова. В. Старына. Асноўніцы, ніц, мн.—приспособление для снованья тканья: две пластинки с колышками, прибитые к стене по углам. Зпнунулі асноўніцы—німа як снаваць кроснаў, В. Турэц, Сьміл. р. Асоба, ы, ж.—личность. Ціпер Юрка стоў вялікая асоба. В. Старына. Асобенна, пре.—отдельно. Братэ ўжо падзяліліся й жывуць асобянна. В. Старына. Асосак, ска, м. — телячья кожа Аддоў татары ну асосак на выраб. В. Старына. Асот, у, м.—осот огородный (Sonchus oleraceus L) и полевой (Sonchus arvensis L). Уеўся асот у грады—усё паглушыў, У картоплі чоршта асоту. В. Старына. Асочлівы, прм.—сочный. Гэта трава асочлівая. В. Слопшчы9 Шацк. р. Аставацца, дзс. (зак. астацца)— оставаться. Аставайцяся здаровы—-пайду ўжо дамоў. Астоўся ззаду на вярсту. В. Старына. Асталоп, а, м. (пав. асталопіна)— остолоп. Асталоп еты табе робіць што! Чаго-ж ты пазіроў, асталопіна ты?! В. Старына. Асталявацца, дзс.—устроиться, обосноваться. Бусял асталявоўся жыць на бярозя. В. Старына. Астаньні, прм. (=літ. астатні)—последний. Астаньні раз я табе. кажу: паслухай міне. В. Ста рына. Астачаг ы, ж. — остаток. Астачу таксама падзяліл! на ўріх. В. Старына. Астоіцца, дзс.—отстояться. Хай вадаастоіцца, дык мут сам сойдзя. В. Старына. Асудзгць, дзе.—гл. Абсудз/ць. Асушак, шка м. — сухой кусок хлеба. Каб хаця які асушак хлеба папасьці да з вадою Йзесьці. В. Старына. Асьлзпці, дзс.—ослепнуть. К а п іе т а к рабіць, дык можна будзя й асьлепці. Пад старасьць саўсім чалавек асьлёп. В. Старына. Асьмолщца, дзс.—осмелиться. Як ты асьмеліўся так казаць на міне? В. Старына. Асьмсркціся, дзс. безас. — смеркнуться. Добра ўжо асьмерклася, пакуль дамоў прышлі. В. Старына. Асьмша, ы, ж.—мера=*/в бочки, = 3 п. ржи,= 4 8 кг. Прадоў на стрыхоўку асьміну жыта. В. Старына. Асьцдж, а, м. (мн. асъщоке) —шелуха от зерен в хлебе. Хлеб с аднымі асьцюкамі. В. Старына