Аржаны 21 Аскаболак Аржаны, прм. — ржаной. Вышла аржаная мука. Аржаны хлеб. В. Старина. Лркуш, а, м. 1) лист (бумаги). На прашэньня пашло аркуш паперы. В. Старина\—2) артос, раздаваемый в Фомино воскресенье— на „праводную нядзелю". Прынёс с цэрквы аркуша. В. Старина. Арлян#, ниці, «.—орлёнок. Малоя, а б'ецца, ік арлянё. В. Старина. Арол, арла, jh. (м н. арл§)—орёл. Арлэ ў нас ня вядушда. А Старина. Арудаваць, ?зс.—командовать, заправлять. Нечага мною арудаваць! Ого, Яўсей багатыр: арудая цэлаю валокаю зямлі! В. Старина. Лрх(п)а, ы, ж.—веялка. Авёс прапусьцілі праз арху. В. Старина. Купілі сабе новаю арпу. В, Скобраўка, Пух. р. Арх(п)аваць, дзс. — очишать зерно веялкою Архуям пшаніцу. В. Старина. Ня добра арпуя іх арпа. В. Скобраука, Пух. р. Аршзускі, прм.—варшавский. Баба купіла сабе аршоўскаю хусту. В. Старина. Арыхмеціка, i, ж.—арифметика. Здатны хлопяц: арыхмеціку й то добра вучыць. Па'рыхмеціца ён першы вучальнік. В. Старина. Лрышт, у, м.—арест. Уцёк с-пад арышту. Коні ўзялі пад арышт. В. Старина. Арыштаваць, дзс. (прм. арыштованы)—арестовать. Маўчы лепяй, ато ік мілянькага, арыштуюць. Сядзіць нейдзя арыштованы трэйція суткі. В. Старина. Арыштанскі, прм. — арестантский. Саслапі мазурыка етага ў варыштанскія роты. В. Старина. Арыштант, а, м.— 1) арестант, узник. Задарма папоўся чалавек у варыштанты.—2) в бранном смысле: злодей, преступник. Пачакай-жа, арыштант ты, больш ты ня будзяш майго дабра травіць! В. Старина. Арыштанцдага, i, л*.—презрительно арыштант. Арыштанцюга еты на ўсё табе пойдзя. В. Старина. Арах, а, м.*~орех лесной, лещина обыкновенная (Corylus Avellana L). Хлапцз пабеглі ў варэхі. Доў масла с арэх, В. Старина. Арзшневы, прм.—ореховый. Пагнулі арэшнявыя абручи. Выразаў арэшнявы кій. В. Старина. Арзшына, ы, ж.—орешина. G аднае арэшыны вышла два абручэ. В. Старина. Асадка, i, ж.—оправа. Вот добрая ў стрэльбя асадка! Дастоў патрэт з асадкаю. В. Старина. Асадзіць, дзс,—оправить—дать черенки к ножу, рамки на картину и проч. Панясу нож к навалю асадзіць. Асадзіўшы патрэцік дык лепяй. В. Старина. Асака, i, ж.—осока, преимуществ, обыкнов. (Carex vulgaris L.) и лисья (Carex vulpina L.). У етым годзя парасла вялікая асака. В.Жораўкі, Сьміл. р. Асалавзць, дзс.—осоловеть. Саўсім асалавеў Цімох i ня чуя, што гавораць мужчыны. Сядзіць асалавеўшы. В. Старина. Асвойчыць, -цца, дзс. приручить, -ться. Чужы кот аевойчыўся ды жыве ў нас. Асвойчыў сабаку, дык ён i ня кусаяцца. В. Старина. Ас£лак, лка, м.—лужайка на усадебных участках, между огородами. Коні ходзяцЬ у васёлку. Асёлак будам касіць. В. Старина. Ac/лак, лка м. — богатырь, силач. * Асілак у вадной руцэ паднімая пяць пудоў. Дужы, ік ас!лак. В. Старина. Асша, ж.—осина (Populus tremula L.). Парэзалі асіну на ночвы. В. Старина. Асшавы, прм.—осиновый. Асінавамі дрывамі ня нагрэяш печы. В. Старина. Ас/пці, дзс. (прм. асшшы). Нашто п*еш сьцюдзёнаю ваду—хочаш асіпці? Асёпла ў горля. Я ціпер асіпшы. В. Старина. Аскаболак, аскаболак, лка, м.— отколотый кусок дерева, полена. Аскаболкам так-жа добра доў сабаку! Аскаболкам жарні яму па нагах. В. Старина