Шчапіць 314 Шырай Шчапіць, дзс. — делать прививку. | Агароднік дулю шчэпіць. В. Бор, Сьміл. p. Шчасьце, я, н.— счастье. Як чыё шчасьця: каму добра папала, а каму не. Ня вялікая ты ў міне I шчасьця!.. В. Старина. Шчашньне, я, н. зб— щетина. На! шчаціньня купіла мыла. В. Старина. Щчокат, у, м.—щекотка. Вот ён баіцца шчокату: проста ня дакрануцца да яго! В. Старина. Шчоўе, я, н. — щавель обыкновенный (Rumex Acetosa L.). Наварылі маладзенькага шчоўя. В.; Старина. | Шчупак, а, м. (нам. шчупачок)— щука (Esox lucius L.). Злавіў пару шупакоў. Во ета дык шчупачок: адзін заважыў хунтаў дзесяць! J В. Старина. Шчупаць,-цца, дзс. — щупать,-ться; ощупывать. Шчупае, ці гладка зробляна. Любіць ён шчупацца з дзяўчатамі. В. Старына. Шчуплы, прм. (пам. шчуплень- j кі) — щуплый, мизерный. Вот нейкая шчуплая іх дзіцянё. Шчу- j пленькі хлопчык. В. Старина. Шчурачка, i, ж. — клочок. Загіб j чалавек i шчурачкі ня знашлі. В. Старина. Шчуць, дзс. — почуять. 1к шчуў сабана воўка, дык ня ведаў, дзе дзецца! В. Старина. Шчыкатаць,-цца, дзс. — щекотать, -ться. Ня шчыкачы дзіцяці. Шчыкочацца за щыю. В. Старина. Ш*!ык0тна| пре.—щекотно. Шчыкотна, аж ня вытрымаць! В. Старина. Шчыл/на, ы, лс.— щель. Вот шчыліны ў хаця—па кулаку! В. Старина. Шчылна, пре. — плотно. Шчылна І дзьверы прыстаюць. В. Старина. ' Шчымець, дзс. — болезненно ежи-; маться. Паляц так баліць, аж шчыміць. В. Старина. Шчофы, прм. (пам. шчофанькі); — дорогой, очень близкий к сердцу. Браток ты мой шчыры! Дзядзюшка мілянькі, шчыранькі, ня біся! В. Старина. Шчзп, а, м. — прививка. Пасадзіў j два шчэпы. В. Бор, Сьміл. р. Шчэтка, i, ж. — домашнего изделия щетка для чесания волос, в виде помазка. Добра вычасалася шчэткаю, В. Старина. Ш&ба, ы, ж. (пам. ишокаў — отдельное стекло в оконной раме. Парабілі воина на тры шыбы. Трэба ўставіць ад ну шыбку ў вакно. В. Старина. Шыбельнік, а, м. — висельник. Шыбяльнік еты хутка галаву сабе скруціць! В. Старина. Шмозьдзік, а, м. — слабосильный или малопонимающий. Шыбзьдзік ты ашчэ, браця, калі етага ня падымяш! В. Старина. Шыдалак, лка, м. — вязальный крючок. Куплю сабе шыдэлак ды нараблю анталяжаў. В. Матарава, СьМіл. р. Шыл£ўка, и ж. — обшивка дома из досок. Нарэзалі дошчак на шылёўку. В. Старина. Шыляваны, прм.— обшитый досками (о доме). Яго хата заметная— шыляваная. В. Старина. Шыляваць, дзс. — обшивать досками (дом). Вясною i мы будам шыляваць сваю хату. В. Старина. Шындз£лы, аў, мн. — колючие травы на песчаной, малоплодородной почве. У жыця адны толька шындзёлы —усе рукі імі пакалола. В. Старина. Ш&шка, i, ж. — засоленный, копченный окорок. К сьвяту зьвеньдзілі адну шынку. В. Старина. Шынкаваць, дзс. — торговать водкою. Даўней ён ціынкавоў гарэлкаю, а ціпер зямлю трымая. В. Старына. Шынкар, š, м. (ж. шынкаркаў— кабатчик, целовальник. Яго бацька тут быў за шынкара ашчэ ат пана. У rai даўней стаяла карчма, а ў ей сядзела шынкарка. В. Старина. Шынок, нка, м. — питейный дом. Заехалі ў шынок пагрэцца. В. Старына. Шбфай, пре. в. ст. — шире вообще, относительно самого себя. Шырай трэ'бала рукавэ шыць. В. Старина
Дадатковыя словы
ишбка, трэбала, шмбзьдзік, шчбфанькі, шчбфы, шчыліна
4 👁