Штучка Ш чапаць Штучка, i, аг. — перен.,— своенравный, злой и хитрый человек — Ну й штучка ета Агапка: ты ей слова, дык яна табе дзесяць! Ох i штучка-ж ён: ласачкамі с цібе духе вымя! В. Старина. Штых, а, м. — штык. Штыхамі яго закалолі. В. Старина. Шугаць, (зан. шугнуць) — полыхать. Агонь аж у неба шугая. А цяпло ік шугне да шугне, аж у самы строп! В. Старина. Шукаць, дзс. — искать. Шукай тут, яно сюды паляцела! В. Старина. Шула, а, я. (яаж. щулца), шуло, а, я. — столё в постройке или ограде. Аб'ехала шула (знач., шула ўвайшла ў зямлю падгніўшы). Дастоў пару дубовых шулцаў. В. Старина. Згніло шуло ў пуні. В. Бор, Сьміл. р. Шулак, а, и., (пам. шулачок) — небольшой столбик для ограды или в постройке. Паваліўся щулак у плоця. 1з етага кавалка ашчэ выйдзе шулачок. В. Старина. Шума, ы, ж. — 1) навоз из сухой мелкой соломы и проч. остатков на гумне, слегка подгнивших. На загон навазіў шумы.—2) накипь в горшке при варке пищи. Скінь ложкаю ету шуму. В. Старина. Шумаваць, дзс. — кипеть ключом, производя пену. Зацірка ў гаршку шумуе. В. Старина. Шумуць, дзс. — 1) шуметь, производить шум. Шуміць у вушшу.—2) бранить кого. Шуміць ён часьцяком на сваю бабу. В. Старина. Шумзркаць, дзс. — и в ус не дуть, не печалиться, не заботиться. Ж онка захварэла, а ён! ня шумэркая. В. Старина. Шумлта, ят, мн. — мята (Mentha L). Дай мне панюхаць шумят. В. Старина. Щуп(ф)ель, пля, м. — большой совок для зерна, находящийся в гумне. Шуплям насыпай у мех. В. Старина. На шуфяль зьмяці зярняткі ды ўсып у мех. В. Забалоцьце, Сьмгл.р. 313 Щуп!ць, дзс. — понимать, разуметь. І яно ўжо нешта шупіць!.. В* Крамяні, Пух. р. Шупляваць, дзс.— ссыпать, сгребать зерно „шуплям*. Шуплюй на бок, каб прайці можна было. В. Старина. Шупллда, ы, ж. — подоконник. У вокнах пагнілі шупляды. В. Вострава, Сьміл. р. Шуплядка, i, ж. — ящик в столе. Ножыкі ў шуплядца. В. Старина. Шурпа, ы,аг.—гниль, перен..--сильно дряхлый. Яна ўжо, як шурпа, зрабіласі. В. Крамянц Пух. р. Шустаць, дзс., (зан. щуснуць) — действовать быстро и с шумом: падать, бросать, напирать. Вада проста й шустая цяраз заставы. Не'к ня нарокам выняў затычку ў бочца, дык газа ік шусьня —уся й выляцяла! Сьнег ic крышы ік шусьня, дык я аж ićnyжоўся! В. Старина. Шустры, при. — шустрый. Ён дарма, што малы, апе шустры хлапец. В. Старина. Шусь, шусьць! выкл.— междом. для обозначения сильного движения или действия вообще с шумом. Заяц проста с пад ног шусь цяраз дарогу! Шусьць яму пад ноп—ды ўцёк! В. Старина. Шут-шут! викл. — междометие для подзывания овец. Шут-шут-шут!.. Авечачка мая, авечачка! В. Старина. Шутка, ніутачка, i, ж — ласкат. название овцы. Шуткі мае, шутачкі! Чаго вы пудзіцяся?! Шутка мая, шутачка. В. Старина. Шчакоўкнуць, дзс. — произнести слово. Маўчыць i слова ня шчакоўкня. В. Старина. Шчан£, няці, к. — 1) щенок. Сука нараджала шчанят. — 2) бранное на малых. Маўчы ты, шчанё аблезлая! В. Старина. Шчан/ок, а, и. — %л. Шчан£ ў 24м знач. Ты ашчэ шчанюк—ня лезь, куды ня трэба! В. Старина. Шчапаць, дзс. — щепать. Бацькалучыну шчапая. Драбней дрэўкі шчапай. В. Старина
Дадатковыя словы
абехала, нек, штўчка, шум^ць, шчаніок, шўла
29 👁