Шатыром, npc. — способ ставить j для просушки скошенную тра- | ву в кучках, приподнимая их | и взбивая шатром. Ш аты ром па- j ставілі канюшыну, каб хутчэй сохла. В. Старына. Шатырыцца, две. — 1) о травах и злаках: раздаваться в сто р о ны при высыхании. Ячмень, ік сохня, дык шатырыцца, тады яго блага i на воз класьці.— 2) о ло- j шади: настороживаться при пугании. Конь шатырыцца: ц! ня ваўка ён у кустох чуя? В. Старына. Шафа, ы, ж.— шкаф. Зрабілі сабе шафу на'дзежу. В. Старына. (77/?. Шопа). Шяшаль, я, м. -г- червь древоточец. Ш аш аль патачыў усю сьцяну. В. Старына. Швагірка, i, ж.—свояченица. Ш вагерка на вясельля п азвал а:— замуж ідзе. В. Старына. (Пр. Сьвесьць). Швягір, гра, м. — шурин. Ш вагір; доў выпіць. С шваграм пад'ехаў. j В. Старына. Швайка, i, ж. — широкое плоское ш ило (для шитья лубяяок, к о лотья свиней). Трэба пазычыць у каго швайкі с я валку пашыць. Ш вайкаю закалоў парася. В. Воcmpaea, Сьміл. р. Шворан(ь), рна, м. — шкворень. Ш ворнам разьбілі яму галаву. j В. Старына. Зламоўся ў возя j шворань. В. Харавічы, Сьміл. р. Швэндацца, дзс.—шляться, таскать- | ся без дела. А што ён робіць, i толька швэндаяцца цэлы дзень.: В. Старына. Швэргаць, дзс. — говорить неразборчиво, невнятно. Ш вэргая неш та— нічога й ня паняць его. В. Старына. Шкала, пре.—жаль. Ш кала мне цібе, I але нічога ня паробіш! В. Ста- I рына. Шкадаваць, дзс. — жалеть. Ш кадуй, ня шкадуй — усяроўна прапала. Ш кадуяш мне куска хлеба йзьзесьці. В. Старына. Шкадлшы, прм.— 1) вредный сам по себе.Гэтыя чэрві шкадлівыя.— Шкрон 2) причиняющий вред, ущерб. Шкадлівая карова іх: усё глядзіць, каб куды ўбіцца. В. Слопішча, Шацк. р. Шкалік, а, л. — мера водки в 11100 ведра (кручок) или 1/200 ведра (паукручка). Аднаго шкаліка мала будзя на двух. В. Старына. Шкарлятына, ы, ж. — скарлатина. На еяле ўсе дзеці хварэюць на шкарлятыну. В. Старына. Шкарпзтка, i, ж.—носок для ноги. Надзеў шкарпэткі й анучы ашчэ па4бкручваў. В. Старына. Шкліць, дзс. — вставлять в окна стекла. Будам шкліць новыя вокна. В. Старына. Шкло, а, н. — стекло. Слабая шкло ў войнах: краніся, дык i трашчыць. В. Старына. Шклянка, i, ж.— \) стакан. Купіў цэлаю шклянку гарбузікаў. Выпіў шклянку чаю.—2) кусок стекла. Шклянкаю парэзаў руку. В. Старына. Шкляны,прм. — стеклянный. Шкляная пасуда патаўклася. В. Старына. Шкляр, к, м.—стекольщик. Па еяле езьдзіць шкляр, — трэба й нам уставіць адну шыбу. В. Старына. Шкода, ы, ж.— 1) вред. Кот нарабіў у хаця шкоды. — 2) потрава. Каня забралі ў шкодзя.—3) пре.— жаль чего. Ня так шкода, як ня выгода. Прык. В. Старына. Шкодзіць, дзс. — вредить. Гарэлка мне шкодзіць. В. Старына. Шкоднік, а, м. — тот, кто причиняет вред, вредитель. От такі шкоднік: лезя ды лезя ў садок!, В. Старына. Шкодны, прм.— 1) вредный сам по себе. Шкодная трава. — 2) причиняющий вред, ущерб. Такі шкодны кот: ік заброўся ў каморку, дык чуць ня ўсё сала паеў! В. Старына. (Пр. Шкадлшы). Шкрон, а, м. — особый вид блока для под'ема и опускания тяжестей; состоит из двух столбиков, соединенных под углом в верху и двух колёс. Шкронам апусьцілі ў калодзіж трубу. В. Турец, Сьміл. р
Дадатковыя словы
надзежу, падехаў, подема
4 👁