Шабля 308 Шапкавааь Ш аб л я, i, ж. — сабля. Салдат ідзё c шабляю. B. Старына. Шабата, ы, ж.-ў~ кожаный кисет для табака, У шабэці няма цюцюну. В. Bocmpaea, Сьміл. р. Шавсц, шаўц&, м.— сапожник. Бязносы (празваньне такое) добры шавец, але дарагі. Аддаў сы на вучыцца за шёўца. В. Старына. Шавецкі, прм. — сапожнический. Каб дзе дастаць мне шавецкаі с малы. В. Старына. Шаламщь, дзс__гл. Шаламуціць—д у рить, ом рачать сознание, м у ти ть в голове. Іці туды толька галаву шаламіць. Гарэлка ш аламіць у галаве. В. Крамяні, Пух. р. Шаламугны, прм. — бестолковый. Які-ж ён шаламутны: аднаго ня кончыць за другое бярэцца, кідаецца сюды-туды. В. Слопішча, Шацк. р. Шаламуціць, дзс.—гл. Шаламщь—д у рить. Ш то ты ш аламуціш міне: я й сам ведаю, як рабіць. В. Старына. Шалахвост, а, м. — первейший хвастун. Нечага хваліцца, ведаям, які ты шалахвост! Слухай ты, што еты шалахвост брэша! Б. Вор, Сьміл. р. Шалуны 9прм. — 1) сумашедший. Ш алёны чалавек— што ён робіць?!— 2) бешеный. Ш алёны сабака пакусоў бабу. В. Старына. Шалзць, дзс. — 1) бешенствовать, бесноваться. Вот нешта зрабілася, сталі сьвіньня на сяле щалець. Ік падойдзе маладзік, дык ён i шалея.— 2) сильно сердиться и ругаться. Крычыць, лаяцца й сам ня ведае, як шалець!— 3) шалить. Дзеці шалеюць.— 4) усердствовать слишком в работе. Людзі, аж шалеюць, возяць снапэ. В. Старына. Шал!, яў, мн. (нам. шшіькі) — весы чашечные или десятичные. На шалях зважылі муку. Параш ок атважылі на шальках. В. Старына. Ш ал ік, a, м. — 1) каш нэ. Завязаў шалік каля шыі.— 2) галстук. Надзеў манішку i ш алік прычапіў. В. Старына. Шалудз/вы,-длшы, прм. — паршивый. I выбрала-ж яна сабе жаніха нейкага шалудзівага! Шалудлівая галава яго, але разумная. В. Слопішча, Шацк. р. Шалудзька, i, аг. — паршивец. Шалудзька ты, с табою я й гаварыць ня хочу! В. Старына. Шалупка,- пайка, i, ж. — кожица, снятая с картофелины. Шалупкі высып у кашэль. В. Крамяні, Пух. р. Ня скрабі етак картоплі, каб шалупайкі бы)іі тоўстыя. Шалупайкі аддала каровя. В. Старына. Шалушая, i, ж. — перхоть у животных. У жаробкі шмат шалушаі. В. Старына. Шальмаваты, прм. — плутоватый. Шальмаваты чалавек ты, я табе ня веру. В. Старына. Шальмаваць, дзс. — плутовать. Нечага табе тут шальмаваць. В. Старына. Шальмоуства, а, н. — плутовство. Адно шапьмоўства ціпер пашло на сьвеця. В. Старына. Шамятаць, дз. — рвать что на мелкие кусочки. Хваціў ды давай шамятаць спадніцу яе. В. Старына. Шанаваць, - цца, дзс. — 1) уважать, почитать кого. Ня шануя ён сваіх бацькоў.—2) поддерживать своё достоинство. Будзяш шанавацца, дык будзяш чалавекам. — 3) беречь, - чься. Шануй сваё здароўя, а то яно й так слабая ў цібе. Ня шануясься, чалавеча, атразу хваціш кашаль! В. Старына. Шанцаваць, дзс. безас. — счастливиться, итти на лад. Кал i шанцу я, дык i ў лапцях танцуя. Прык. Ня шанцуя яму наскаціну. В.Старына. Шапацець, дзс. — шуршать. На ёй адзежа аж шапаціць! В. Слопішна, Шацк. р. Шапка, i, ж. — 1) шапка зимняя. Купіў сабе шапку з вушамі__2) фуражка. Справіў на лета лёгінькаю шапку. В. Старына. Шапкаваць, дзс.— усердно, униженно просить о чем. Уперад бывала, дык шапкуям, просім пана, каб доу якую крошку сянакосу. В. Старына
Дадатковыя словы
шалудзівы
3 👁