Анталяжы 19 Аплявуха Анталяжы, аў, мн.—тоже, что карункі—кружева. Хрысьціна зра* біла скацярсьць з анталяжамі. В. Старина. Антробы, аў, мн.—гл. Вантробы. Ануча, ыуж. (пам. анучка}—тряпка вообще, а также для окручиванья ног. Вакно заткнул! анучамі. Глядзі, ато вось хвазану анучаю ў вочы. Анучы павылазілі з лапцей. Абуў белыя анучкі. В. Старина. Анучнік, а, м.— скупшик тряпья. Анучнік езьдзіць па сялу—трэба йголак купіць. В. Старина. Анцшрыст, а, м.—l) антихрист. Пярад канцом сьвету прыдзя анцыхрыст.— 2) немилосердный. Анцыхрыст еты за капейку шкуру з жывога зьдзярэ. В. Старина. Аньцілсра, ы, ж.—артиллерия. Служыў у ваньцілеры. В. Стаиина. Ансгда, прс.—то?АЪ.—Анэгда я хаджу ў госьці к мацяры. В. Бор. Съмхл. р. Анадаць, дзс. (зак. апасьці)—опадать; оседать (о тесте). Лисьця ападая. Хай цвета ападзё, тады будам саджаць хлеб. В. Старина. Ападкі, аў, л я,—падалица (о фруктах). Хадзім у садок зьбіраць ападкі. Купіў нейкіх горкіх ападкаў, што нельга й есьці. В. Старина. Апал, у, ў.—отопление. 3 апалам цяжка ў нас: лесу німа блізка. В. Старина. Апаласкаць, дзс. (прм. апалосканы)—обмывать (чаще в смысле мойки белья). Работы ў сямЧ шмат: трэба абшыць усіх, апаласкаць І ўсё...—Апалашчы ложку. Старая дагледжана акуратна: накормляна й апалоскана. В. Старина. Апал/цца, дзс.—обжечься. Хведар у пажары дык увесь апаліўся. Я.С#шрина. Апалщь, дзс.—отопить. Каб апаліць ету хату, шмат трэба дроў. В. Старина. Апалойка, i, ж.—половинка квашеной капустной головки. 3 наша! капусты будуць добрыя апалойкі. В. Вострава. (Пр. Палуйка). Апалонік, а, м.— 1) разливальная ложка. Німа апалоніка, чым наліваць блінэ. Дзед есьць апалонікам.—2) головастик. На балоццы ўжо ё апалонікі. В. Старина. Апанаваць, дзс.—овладеть, напасть, окружить. 1к апанавал! міне сабан!, дык чуць ня загрызьлі. Ночка ўжо й апанавала нас у полі. В. Старина. Апантаны, прм.—одурелый, сумашедший. Бегая, ік апант&ны. В. Старина. Апанятаваць, дзс.—произвесть осмотр с понятыми потравы, вообще вреда. А як ты думаў: апанятую, ацаню, ды на суд падам. В. Старина. Апарас/цца, дзс.—опороситься. Ц! зараз ваша сьвіньня апаросіцца? Наша ўжо апарасіўшыся. В. Старина. Апараца, ы, ж.—операция. Будуць рабіць апарацу, дык атрэжуць нагу. В. Старина. Апарыць,-цца, дзс. — облить,-ться кипятком. Уцякай, каб ня'парыць нагі. Апарыўся—ціпер насіся. В. Старина. Апска, i, ж.—опека, забота. Німа над малым! апекі. В. Старина. Апенька, i, ж.—опёнок (гриб—Agarietts melleus Vahi). Бабы пашлі ў вапенькі. В. Старина. Апсчак, чку, м. — фундамент печи. Мулярэ зрабіл! камены апечак B. Дукарка, Сьміл.р. Апл/к, a, м.—крючок в платье. Пашыла гестку на'плікох. Высах* ік аплік. В. Старина. Апліканка, i, ж.—курица африикаской породы. Завял! сабе апліканак—будуць несьці крэпкія яйцы. В. Старина. Апліканскі, прм—африканский (о курах). Выбраў апліканскага мацака. Крэпяньк!, харошанькі канёк* ік апліканская яёчка. В. Старина. Аплывуда, ы, ашшцька i, аг.—медлительный, неповоротливый и в то же время некрасивый. Цягнеццаззаду, як аплывуда В. Раунапольле, Сьміл.р. Аплыцькаты! Куды ты варт?! В. Старина. Аплявуха, i, аю.—затрещина. Пачаставоў яго аплявухаю добра. Дам аплявухі! В. Старина
Дадатковыя словы
апаліцца, апарасіцца, наплікох, няпарыць, сялў—трэ
8 👁