Чмут 306 Ч ы рван еіі Чмут, y, м. — туман, ложь. Ён такі чмут пусьціў, a ўсе думаюць, што праўда. B. Старина. Чмуцщь, дзс.— дурить кого. Чму ціць ён людзей ды й толька! В. Старина. Члшхаць, дзс.{аднакр. чм«хнуць)-~ фыркать носом. Вот прывычка ў яго: чмыхая ды чмыхая носам. Вот чмыхнаў — аж пер'я паляцела! В. Старина. Чмякаць, дзс. — гл. Чвукаць. Чмякая, ік тая авечка. В. Старина. Чммхала, а, аг., чмыхун, й, м. — фыркающий носом. Думаяш чмыхала ета панімая што? В. Старина. Чмыхун ты, што ты ўсё чмыхаяш носам?! В: Слопішча, Шацк. р. Чмял/ны, чмяльковы, прм.— шмелиный. Каб хзе дастаць на лякарства чмялінага мёду. Чмяльковы крылцы. В. Старина. Човен, чоуна, м., — челн. На чоўня пяраплылі на той бераг. В. Старина. Чорт лазаты, — лаянка. Чорт ты лазаты, куды лезяш! Ах вы чэрці лазатыя! В. Старина. Чоршта, пре. (ад: чорт [зное, еедае] што) — слишком много. Чоршта дроў навалілі. У яго i грошай i дабра чоршта. В. Старина. Чоўнік, а, м.—гл. Чаўнок, Цэўка выкінулася с чоўніка. В. Турэц, Сьміл, р. Чуб, а, м. — хохол. Атрасьціў ты сябе чуб, — ік біцца, дык добра будзя тузаць за яго. В. Старина. Чубаты, прм. — хохлатый. Нашы куры чубатыя. В. Старина. Чуваць, дзс. безасаб. — слыхать, слышно. Якія навіны ў вас чуваць? В. Старина. Чунш, прм. — чужой. 1к бяда, дык чужы чалавек ашчэ хутчэй паможа, ік свой. Ета ня наша,—чужая курыца. Чумш - чужан/ца, — совершенно чужой. Хто ён мне?— чужы-чужаніца: я з ім ніякіх дзялоў ня маю! В. Старина. Чуряцца, дзс. — отрекаться. Ета ня сын, кал i ён чуроўся бацькоў сваІХ. В. Старина. Чутае, ага, «. — слышимое. Дай-жа, божа, чутая бачыць\ В. Старина. Чутка, 1, ж. — слух, молва. Я ня ведаю, як яно, але на еяле была такая чутка. В. Старына. Чутк!, прм. — чуткий. Наш рабчык чуткі: здалёк пачуе, дзе хто йдзе. В. Слопішча, Шацк. р. Чухаць,-цца, дзс.—чесать, - ться. Парасяткі любяць, каб іх чухаць. Чухаяцца: мусіць вошы яго кусаюць. В. Старина. Чуцца, дзс. — чувствовать свои силы. Калі чуясься, што зробіш, дык бярыся. В. Старина. Чуць, дзс.— 1) слышать. Ці чулі вы, што ета ён брэша на міне?— 2) чуять, чувствовать. Душа мая такі чула, што будзя бяда. В. Старина. Чыгун, й,м. — \) металл чугун. Колца с чыгуна. — 2) чугунный горшок (пам. чыгунчык,-нок). Картопля сьвіньням варыцца ў чыгуне. Куцьці уставіла на дзень у чыгунчыку. Пабіўся наш чыгунок. В. Старина. Чыгунны, прм. — чугунный. Чыгуныя дзьверцы купіў у стаяк. В. Старина. Чы.к! викл. — междометие для выражения мгновенного действия ножом или ножницами. Чык—ды атрэжу табе пальчык! В. Старина. Чмкаць, дзс. (аднар. чмкнуцьЛ дзіцячае—реззгъ ножом или ножницами. Ня чыкай ножыкам, а то ручку парэжаш! Дай я табе чыкну вушка! В. Старына. Чыкілдун, й, м. (лаянка) — хромой, без одной ноги. Чыкілдун ты, пасядзеў-ба дома, ня хадзі! В. Старина. Чыкільгаць, дзс. — итти хромая. Антон чыкільгая к нам. В. Старина. Чырва, ы, ж. — кёр, червовая карта. Крый чырвам! Чырвы першыя ходзяць. В. Старына. Чырванець, дзс. — краснеть. Калі ты ня броў май го ножыка, дык чаго-ж ты чырванеяш? В. Старына
Дадатковыя словы
перя, чв^каць, чмяліны
7 👁