Ч асам 305 Чмель Часам, часамі, — порою, иногда. Трэба сена ў падстрэш нік злажыць, ато часам дождж пойдзя, дык намочыць. У ся к жывецца: часам! добра, а часамі й блага. В. Старина. Часаць, дзс. — 1) обтёсывать. Сялі- J вей чэша бярвеньня на хату. — 2) чесать, скресть голову. П амалу ты чашы галаву мне, валасоў ня р в і.— 3) быстро, старательн о итти. Часоў, часоў п я т ком— чуць да дому прышоў! Ч эша, аж пыл курыць!— 4) хоць ты яму кол на галаве чашы, — выражение применяется к упрямому человеку. Хоць ты яму кол на галаве чашы, дык усяроўна ня паслухая! В. Старина. Часжа, ы, ж. (пам. час/нка) — короткий промежуток времени, приблизит, час. Каб выбраць добраю часіну ды паехаць сеяць. Зайдзі, кум, да міне на часінку! В. Старина. Частаваньне, я, н. — угощение. Н я хочу я яго частаваньня й ня пайду к яму. В. Старина. Частаваць,-ЦЦа, дзс.—угощать,-ться. Лю біць, каб яго другія частавалі, а сам дык нікога й ніколі, Зайшлі ў каморку ды стал i сабе частавацца. В. Старина. Часьцей, пре. в. ст.—чаще. Часьцей хадзіця к нам гуляць. В. Старина. Часьць,—i, ж.—часть.! будоўлю i зямлю сусё падзялілі на тры часьці. Ён с свае чАсьці (часьц!) ня пражыве. В. Старина. Часьцяком, пре. — довольно 4асто, взачастую. А ён часьцяком тут паварачваецца. В. Старина. Чис(о)эўка, i, ж.—отдельная пасма ниток на клубке. Ссы палася с клубка часэўка. В. Старина. Крапчэй ві, ато часоўка зьдзярэццы с клубка. В. Крамяні, Пух. р. Чаўнок, ныка, м.—ткацкий челнок. Чаўнок ня сьлізкі, вязьня ў зявох. Трэба пазычыць у каго чаўныка; свой пакалоўся. В. Старина. Чаупщ, чауп/ць, дзс. — несть околесицу, говорить чепуху. Чаўпе, чорт ведае што! Н я хочу й слухаць, ш то ён будзя чаўпці. В, Старина. Ш то ты чаўпіш, ня ведаючы! Чаўпіць чалавек, чорт ведая што! В. Слопішча9Шацк.р. Чацьвяртуха, i, ж. (пам. чацьвяртушка) — 1U сажени дров. За дзень высяклі дзьве чацьвяртухі дроў. В. Старина. Чачотавы, прм. — сделанны й из ко р ел ьско й берёзы. Чачотавы партабак зрабіў. В. Старина. Чачотка, i, ж. — корельская берёза (Betula nodosa). Дастоў добраі чачоткі на калёса. В. Старина. Чачэціна, ы, ж.—к у с о к кор ел ьско й березы. Чуць папоў сабе чачэціны на калодкі. В. Старына. Чащуйка, i, ж. — гл. Часзука. Н я чапай клубка, ато іссыпляш чаш уйкі. С. Амелъна, Пух. р. Чвартаваць, дзс. — четвертовать. К аб тваё мясо чвартавалі! В. Старина. Чварыць, дзс. — травить животное собаками. В о т дзе чалавек: сьвіньня толька што ўзаткнулася на двор, а ён запёр ды давай чварыць сабакам. В. Старина. Чвыр, у, м. ( — літ. жвір)— крупный речной песок, гравий. Чвырам паш аравала пасуду. В. Старина. (Пр. Джвыр). Чвыраваты, прм. — с примесью крупного песка, гравия. Чвыраватая глеба ня родэіць В. Старына. Чвэртка, i. ж. — четверть. Мы пазыЧЫЛІ хлеба тры хунты с чвэрткаю. В. Старына. Чвякаць, дзс. — чавкать. Чвякаяш ты, ік ня жывы. В. Старына. Чмарыць, дзс. — 1) излишне жарить. Даволяй табе чмарыць ета сала й так ужо яно пагарэла!— 2) много, часто жарить. Чмараць кажды дзень на скаварадзе сала: ведама, сьвіньню забілі. В. Старына. Чмель, я, м. (пам. чмял£к) —шмель (Bombus terrestris). Во чмель гудзе, лётая, каб дзе гняздо сабе зрабіць. Знаш оў чмяльке пад мяжою. В. Старына
Дадатковыя словы
часінка, чаупіць, чйс(о)эўка
5 👁