Чаканьне 304 Чаканьне, я, н.—ожидание. Горш за ўсё дык ета чаканьня: аж ачамярэя табе яно, i час лудзіш. В. Старина. Чакаць, дзс.—ожидать. Чакай міне тут, я зараз прыду. В. Старина. Чалавік, а, м.— 1) человек. Чудак ты, чалавек, што ета ты кажаш?! Дай зуслон, хай чалавек сядзя.— 2) муж. Мой чалавек дык i слухаць ня хоча, што я яму кажу! В. Старина. Чалавячнгшча, а, м.—увел. Чалавек. Етакі дужы чалавячнішча, а лянуяцца рабіць! В. Старина. Чаляднік, а, м. (ж. чалядніца) — наемный годовой или сезонный работник. Трэба ўзяць чалядніка, ато самі ня ўправімся з работаю. Чалядніцу нанялі да каляд. В. Слопішча, Шацк. р. 4aMj/, займ. — почему, зачем. Чаму ты етак робіш? Чаму ты ня слухаясься міне? В. Старина. Чаму не,—как не так. Чаму не—ціпер дай яму, а посьля прасі яго, каб аддоў. В. Старина. Чапаць,-цца, дзс. — трогать,-ться. Нечага лезьці ка мне, цібе ніхто ня чапая. Ня чапайся з благім. В. Старина. Чап&лка, 1 ж.—1) блок, на котором подвешиваются в кроснах „нітэ"; бывает в паре. Ніжай трэба апусьціць чапёлкі. — 2) столбик между балкою и верхом крыши в холодных постройках. Скрывілася чапёлка ў хлевя. В. Старина. Чашцца, дзс. — приставать к кому. Чаго ты чэпісься ка мне? Дарам нечага чапіцца к чалавеку. В. Старина. Чапллц,*цца, дзс. — цеплять,-ться, Чапляйця кон! ў плуг. Салома чапляяцца за ногі. В. Старина. Чапурб/ць, дзс. — еле тащиться. Дзядзька чапурыць памаленьку ззаду. В. Старина. Чапяла, ы, чапяля, i, ж. — ухват для сковороды. Ня ўзяць чапялою скаварады. В. Старина. Маўчы, або чапялею дам па нагах! В. Крамяні, Пух. р. Час Чапяльшк, й, м. — палка для чапялы. Чапяльнік адгарэў у чапяле— трэба паправіць. В. Старила. Чарав/к, а, м. — ботинок. Ну й пашыла-ж ты чаравікі, хоць на нос надзявай! (знач., вузкія). В. Старина. Чарада, ы, ж. — стадо. Карова ані ня пад'ядая ў чарадзе. В. Старина. Чарвяточына, ы, ж. — мука из точеного бревна червем древоточцем. 1з бярвеньня чарвяточына ужо сыпляцца. В. Старина. Чарга, &, ж. — очередь. Сёньня наша чарга вартаваць коні. В. Слопішяа, Шацк. р. Чарговы, прм. — очередной. Заўтра наш чарговы дзень Іці на варту. В. Слопішча, Шацк. р. Чарка, i, ж. (пам. чарачка)—чарка, рюмка. Выпіў чарку гарэлкі, дык цяплей стала. Каму па дзьве чаркі пап ал а, а каму дык i чарачкі ня дасталося. В. Старина. Чарніцы, іц, мн. — черника (Vaccinium Myrtilłus L.). Дзеўкі пашлі ў чарніцы. Чарніц троха ссушыла, дык добра будзя ад жывата. B. Старина. Чарот, y, м. — тростник обыкнов. (Phragmites communis Trin.). Нажал! чароту на крышу. В. Старина. Чартапалох, у, м.— чертополох огородный (Carduus oleraceus Curt) и полевой (Carduus arvensis Curt). Увесь агарод зарос чартапалохам. Назьбірала сьвіньням чартапалоху. В. Старина. Чарцяну, йці, -к.—чартёнок. Чаго ты верцісься па хаця, ік тоя чарцянё?! В. Старина. Чарэнь, i, ж. чарэньне, я, н. зб.— верх печки, служащий для сиденья, просушки и лежанья. Чарэнь нагарэла, аж ня ўседзяць. В. Старина. Вывалілася ў печы ўсё чарэньня. В. Голацак, Сьміл. р. Час, у, м. — время. За работаю німа часу, кал! й аддыхнуць. Да часу хай будзя й так! В. Старина
Дадатковыя словы
amjі, падядая, чапурбіць
11 👁