Цяляпаць Чай Цялялаць,-цца, дзс. — болтать,-ться чему подвешенному. Ня цяляпай клубка. Цяляпаяцца, ік барановы яйца. В. Старина. Цяміцца, дас. — запропаститься. А бадай ты цяміўся, які-ж ты дурны, браця! В. Старина. Цяміць, дзс. — разуметь, смыслить. Ані нічога ён ня цямШь. В. Старина. Цямкі, прм. — сообразительный. Цямкі ён хлопяц: атразу зьмікіціў. В. Старина. Цянжэр, ы, ж. (полёнізм ci$źar)— большая тяжесть. Ого, етакая цянжэр! аднаму й ня падняць! В. Старина. Цяпаць, дзс. — медленно делать. Цяпая, як на заўтра яму трэба. В. Слопішчсі, Шацк. р. Цяпелца, а, н. памент. ад цяпло— огонёк. Я ко я вясёлая цяпелца! В. Старина. Цяплей, пре. в. ст.—теплее. Сягоньня шмат цяплей, ік учора. В. Старина. ЦяллІня, f, ж. — теплота. Вот німа цяпліні: усё сядзіць на месьця й расьц! ня хоча. В. Старина. Цяпло, ś, н. — огонь (лампы, лучины или разведенный на поле). Цяпло запаліця, ато ў хаця ужо ня відаць. Усе сьпяць: ні ў кога цяпла ня відаць. Пастушке расклалі цяпло. В. Старина. Цяпл/осенькІ, прм. — теплёхонький. Вада цяплюсянькая. В. Старина. Чабор, у, м. — богородская трава (Thymus serpyllum L.); лекарств. Насушыла рукавец чабору ат кашлю піць. В. Старина. Чабохі выкл.—междометие для выражения быстрого, моментального и шумного выливания жидкости. Чабох вядро вады! В. Старина. Чабохаць, дзс. (зак. чабохнуць) — шумно лить жидкость. Даволяй табе чабохаць ваду: ужо цэлы цэбар. Чабохнула ўсю лыгоўку з Цярпеньне, я, н.—терпение. Аткуль у яго тоя цярпеньня бярэцца! В. Старина. Цярплгвы, прм. — терпеливый. Якоя цярплівая дзіцянё: па марозу ў вадном рызьнячку ходзіць. В. Старина. Цярушыць,-цца, дзс.—1) порошить. Цярушыць маленькі сьняжок. — 2) рассыпать, - ться чему - либо мелкому. Цярушыцца мука йз меха. Ня цярушы сьмецьця па хаця! В. Старина. Цярэз, прийм. — гл. цераз. Схваціў чыстаколіну ды давай шпыляць яму цяруз галаву. В. Старина. Цярэльніца, ы, ж. — гл. церая. На лён нам трэба аж пяць цярэльніц. Адну цярэльніцу нам дасьць дзядзіна. В. Старина. Цясла, ы, ж. — тесла, инструмент для выдалоливания корыт, кадок и проч. Цяслою выглубаў начоўкі. В. Старина. Цясыиць, дзс.—работать „цяслою". Ня ўмеяш ты яшчэ акуратна цясьліць. В. Слопішш, Шацк. р. Цятрадзь, i, ж. — (русізм) тетрадь. Хлапцу трэба купіць цятрадзь. Сьпісоў дзьве цятрадзі. В. Старина. Цяць, дзс. — нанесть ловко удар. Цяў ему прэнтам по галавя. В. Старина. Цячы, дзс.— 1) течь. Тут будзя вясною вада цячы, дык залея капец.—2) протекать. Кадушка ня гадзіцца на капусту: будзя цячы. Вядро цячэ ў дне. В. Старина. начовак на падлогу! В. Старина. Чад, у, м. — угар. Атчыніця юшку, чад пашоў на хату. Чаду нарабілі поўну хату. В. Старина. Чадзщь, дзс.—издавать угар. Лянпа чадзіць, аж галава стала балець. В. Старина. Чадна, пре.—угарно. У хаця чадна. В. Старина. Чай, ю, м.—чай. Рэдка кал! мы ўжываям чай, абы німа самавару. В. Старина
Дадатковыя словы
выдалбливания, цяпліосенькі, цяр^з
2 👁