Ц ц ь д у к ш т ы Ц эбар Цэбар, бра, м. — 1) ушат. У цэбры | вады прынясіця. — 2) мешаный корм коровам и лошадям из мякины, картофеля и муки, даваемый в ушате— „ц§бры". Каровя, даём цэбар. Карова стаіць усю \ зімку над цэбрам. В. Старина. Цэгла, ы, ж, (польск. cegła, ням. s Ziegel) — кирпич. На камін ку- | піў палянаі цэглы. В. Старина.! Цэліць,-цца, дзс. —метить,-ться. Так i цэліць, каб папасьці ў вока. Цэліцца, каб папасьці ў самаю точку. В. Старина. Цэлка, i, ж. (пам. цэлачка)—девица, не имевшая половых сношений. Яна ашчэ цэлка. Сам стары, а хоча, каб узяць цэлачку. j В. Старина. | Цэлы, прм. (пам. цэлінькі)— 1) целый, непочатый, здоровый, невредимый. Еты мех ашчэ цэлы.— 2) полный. Наліла цэлы гаршчок вады, аж нельга ў печ ставіць. Цэлінькаю ко науку вады зачэрпаў, ік вока. В. Старина. Цэркаўка, i, ж. — церковка. Ён у сповядзі ня бывая i ў цэркаўку ня ходзіць. В. Старина. Цэўка, i, ж.—1) катушка ниток на длинной самодельной трубке; навивается на „сукальлі". Насукоў тры цэўкі. — 2) локтевая кость у кисти (цевница). Руки баляць у цэўках. В. Старина. Ц/окаць, дзс.— 1) легонько стучать, работая топором. Памаленьку цюкая тапаром, ведама нехаця.; В. Старина.—2) кричать на ко- I го пугая. Цюкні ты на яго, каб; ён аж галаву зламаў уцякаючы! j В. Слопішча, Шацк. р. ; Цюхцяя, i, аг. —- неповоротливый, j Бяжы скарэй, цюхцяя ты нясусь- | ветная! В Крамяні, Пух. р. Цюцька, цюця, i, м. (дзіцяч.)—соба- j чонка, щенок. На, цюцька, на!... | Цюця, кусі яго! В. Старина. Цюцюн, у, м.—табак (Nicotiana Tabacum L.). Свайго цюцюну пасеяў градку. В. Старина. Цю-цю-цю! викл.—междометие для j подзыва собаки. Цю-цю-цю! на,] цюцька, на! В. Старина. Цягаць,-цца, дзс. — 1) таскать,-ться. Ня ёмка цягаць валу с калодзіжа. Цягаяцца, ік той хвосьцік, за мною,—2) судиться, вести тяжбу. Ці ета легка цягациа па судох?! В. Старина. Цяглі, яй, мн.—ляшки. Hori баляць у цяглях. Цяглі баляць. В. Старина. Цягнуць,-цца, дзс. — тащит,-ться. Цягні ету жэрду к плоту. Цягняцца ззаду, ік посік. В. Старина. Цягун, а, м. — презр. тот, кто все берет, таскает (цягая) от кого. Ёты зяць мой дык чысты цягун: усё бярэ, бярэ ды бярэ. От дзе сынке цягунэ: усё забралі-б ад бацькі! В: Старина. Цягунэ, 6у, мн.—-распаренная свёкла столовая с луком (кушанье). Увечара будам есьц! цягунэ. В. Харавічы, СьміЛу р. Цял£, цяля, йці, н. (пам. цялутка)— теленок. Цялё высысая карову ўночы. Атсадзілі й мы сваё цяля. Рахманая наша цялётка. В. Старина. Цялеш, &, м. — большой толстый обрубок бревна. Ня кладзі вялікага цяляша, ато казлэ йзломіш! В. Старина. Цялешнік, а, м. цялішнікі, аў, мн.— проход в кухонную печь, а также и место в трубе над этим проходом. Усунаў галаву ў цялеш нік. В. Крамяні, Пух. р. Г аршчок стаіць у цялешніках. Сажа загарэлася ў цялешніках. В. Старина. Цялух, цялух! викл. — выкрик при зове коровы. Цялух, цялух! ідэі дамоў! В. Старина Цялушка, i, ж. — тёлка. Маю дзьве каровя й адну цялушку. В. Старина. Цяльпук, а, м.—нескладный мужчина. Ну й цялпук-жа ты! В. Рудзенск, Сьмгл. р. Цяльпукаваты, прм. — о человеке-* нескладный. Нейкі цюльпукаваты ён, ні пайці, ні павярнуцца палюдзкі ня можа. В. Слопшчаt Шацк. р
Дадатковыя словы
цял^тка, ціокаць
8 👁