Цыбулі Ш хі Uńd, прм. (пам. щхенькЦ—тихий, спокойный. Сягоньня ціхая надвор'я. Ціхянькі дзянёк удоўся,— добра сеяць. B. Старына. Цішаць, дзС'—утихать. Вецяр стоў цішаць. В. Старына Цішком, npc.—тихо, незаметно. Цішком узёў, ніхто й ня бачыў. В. Старына. Цішзи, npc. e. cm.—тише. Цішэй гаварыця! В. Старына. Цмакаць, дзс.—особо чмокать губами и языком при удивлении. У яго такая привычка: абы-што, дык ўсё цмакая губами В. Старына. Цмокаць, дзс. — (зак. цмокнуць— 1) целовать. Цмокая яму ў руку. Цмокнаў у вадну руку да ў другую!—2) чмокать губами и языком. Цмокні на каня! В. Старына. Цмыгаць, дзс. — таскать, гонять лошадь в работе. Цмыгая дзень пры дні сваю каняку то ў лес, то ў Мінск. В. Старына. Цмык, а, ж.— смычок. Музыка аж цмык свой парвоў, іграючы! В. Старына. (Пр. Смык (1). Цок! еыкл.—чмок. Падышоў ды цок дзядзьку ў руку! В. Старына. Цокаць,-цца, дзс.—(зак. цокнуцьу— целовать,-ться. Даволяй табе ўжо цокаць ета дзіця! Ня люблю ні с п'янымі, ні с цьвярозамі цокацца. Цокнаў бабя ў руку. В. Старына. Цот, у, м.—чот, чотное число. Ікраз папоў у цот. Угадай: цот ці лішка? В. Старына. Цуглі, яў, мн. (пам. цугелькі, польск. cugle)—удила. Каня ўзёў на цуглі. Дай жарабку ў рот цуглі. Маленькія цугялькі. В. Старына. Цугляць, дзс.—брать лошадь наудила. Конь ня даецца цугляць. В. Старына. Цуда, а, «,—чудо. Гэтакага цуда яшчэ ніхто й ня бачыў! В. Слопішча, Шацк. р. Цудавацца, дзс.. з каго *— удивляться. Чаго ты цудуясься з мяне?! В. Слопшча, Шацк. р. Цудоуны, прм.—чудной, удивительный. Цудоўны с цябе чалавек! В. Слопішча, Шацк. р. Цугерак, рка, м.$ цукерка, i, ж.— конфета. Купі мне хоць адзін цугерак. В. Крамяні, Пух. р. Ня еж, а йсьсі цукерку! В. Старына. Цукар, цукру, м. (польск. cukier, ням. Zucker)—сахар. Каб драбок дзе цукру дастаць дзіцяці.5. Старына. Цукаць, дзс.—травить собаками. Цукай-жа, сынок, на парасяткі! В. Слапішча, Шацк. р. Цукровы, прм. — сахарный. Мы завял! цукровых буракоў. В. Старына. Цукроўка, І, ж.—1) сладкая яблоня. С цукроўкі атрэсьлі асьміны дзьве яблыкаў,—2) сорт картофеля. Цукроўка наша ўрадзіла: бочак з восім накапалі. В. Старына. Цура, ы, ж.—тюря. Постам толька ету цуру й сёрбаюць. В. Старына. Цурачка, І, ж.-—ничтожное количество. Каровы ўсё паелі да'днае цурачкі. В. Старына. Дай мне хоць цурачку малака! В. Клятнов, Пух. р. Цух! выкл. — выкрик для призыва свиней. Цух, цух, цух! сьвінка чорная! цух, цух! В* Старына. ЦухмолІць,-цца, дзс.—Мылить,-ться. Ня цухмоль вельма рук, ато мыла ня хваціць! 1к стан я мыцца, дык цухмоліцца ды цухмоліцца. В. Старына. Цушка, i, ж.—ласкательное название сьвиньи. Цушка мая. цушка! В. Старына. Цыбаты, прм.—длинноногий. Ахрэм цыбаты, ік бусял, В. Старына. Цыбук, А, м. {польск. cybuk)—-чубук. У дзедавуй люльца крывы цыбук. В. Старына. Цыбульл#, я, н. зб.—длинные сухие травы, а также зелень картофеля. Карова ўсё сена паела, толька адно цыбульлё асталося. Цыбульлё парасло вялікая, а картопля саўсім малая. В. Старына. Цыбуля, i, ж. (пам. цыбулька) — лук обыкнов. (Allium Сера L). Цыбуля парасла вялізная, i к рэпа. Сялядца прыстрой с цыбулькаю. В. Старына
Дадатковыя словы
даднае, надворя, пянымі, цішзй, цўгялькі
8 👁