Х алепа ________ _______ _ _ ________2 9 3 _________ _____________________ Х вазануць Холена, ы, ж.—снег с дождем. Вот халяпа паваліла — будзя цяпер гразі! С. Амельна, Пух. p. Халера, ы, ж.—\) холера. Халера схваціла яго.—2) в бранном см. Ты сама халера, нечага чапацца! В. Старына. Халерны, л/ьи.—-(бранное) скверный, противный. От такоя-ж халерная дзіцянё, усё раве ды раве! В. Старина. Халодная, ае, ж. — холодная, арестантская. Во i папоўся: на суткі пасадзілі яго ў халоднаю. В. Старина. Халява, ы, ж. — голенище сапога. Халявы парваліся ў ботах. Дурны, ік халява. В. Старина. Халяўка, i, ж.—короткое голенище в женск. обуви. На гузіках пашыла халяўкі. Доўгія ў тваіх чаравіках халяўкі. В. Старина. Халяўны, прм. — кожевен, товар, приготовленный для голенищ. Мне трэба дастаць халяўнага тавару на беты. В. Слопішча, Шацк. р. Хамут, а, м. — кроме прямого значения, перен.—грубиян, невежа. Хамут ты, што ты зубы скаліш с старога чалавека! В. Старина. Хамуцік, а, м.— ремешок в виде кольца для прикрепления бича к цепу. Зарубі ў бічу добра галоўку, каб ня сарвоўся хамуцік. В. Старина. Хапацца, дзс,—1) хвататься за что. Барджэй за хлеб хапаяцца, 1к топісься, дык за брытву хопісься. Прик,—2) спешить, стараться в работе. Ня хапайся надта, ато падарвесься. В. Старина. Хапаць, дзс. (зак. хашць)—хватать. Проста йз рук хапая, i к сабака. Хапіў мой кусок ды пабег. В. Старина. Хашцца, дзс.-— 1) быстро ухватиться за что. Хапіўся за нож.-2) спохватиться. Хапіўся, да позна ўжо, па чася. В. Старина. Хапун, й, м. — по народному поверью: чорт, хватающий евреев в ночь под новый год. Пралоў. Абрам: нейдзя хапун яго схапіў. В. Старина. Харч, ы, ж. — продовольствие. На нёў жней на сваёй харчы. Так служыць там ня цяжка, але на харч блага. В. Старина. Харчаваньне, я, н.— продовольствование. У дарозя дорага харчаваньня абышлося. В. Старина. Харчаваць,-цца, дзс. — продовольствовать,-ться. Німа чым скаціну харчаваць. Слаба яны харчуюцца. В. Старина. Хата, ы, ж. (пам. хатка, хатачкаў— изба. Ідзі ў хату, там пагаворым. В. Старина. Чужая хата такая, як сьвякруха ліхая. Прик. С. Новосёлы, Пух. р. Цёплая ваша хатка. А хатачка тая маленькая— як яны там I жывуць?! В. Старина. Хатковы, прм.—помещичий батрак, живший в дворовой избе. Макар даўней па дварох увесь час служыў хатковым. В. Старина. Хаўрус, у, м. — 1) таварищество, союз. Ня прымайма яго ў свой хаўрус.—2) дружба. Які чорта ў вас хаўрус: то б*юцца, то йзноў мірацца! В. Старина. Хаўрусаваць, дзс.—дружить, Бельма ты ўжо хаўрусуяш з ім!В. Старина. Хаўрусьнік, а, м —товарищ, союзник. С хаўрусьнікам сваім усё прагулёў, што зарабіў. В. Старина. Хаўрусьніца, ы, ж. — подруга, союзница. Ня хаўрусьніца яна табе, i нечага гуляць з ею. В. Старина. Хвабрыка, i, ж. — фабрика. Наш Палікар служыць на хвабрыца. Хвабрыкі сталі боляй выпушчаць тавару. В. Старина. Хва£вы, прм. — сосновый. Нарэзалі хваёвых дошчак. Хваёвая шула. В. Старина. Хваер, у, м. (яўрэйск. fajer, з нямецк. Feuer. — огонь), — перен. жар., строгое взыскание. Ну й доў-жа я яму хваяру! будзя ведаць другі раз, як чапацца з малым! дзецьмі! В. Старина. Хвазануць, дзс.—хватить. Хвазануў калом по галавя, В. Старына
Дадатковыя словы
ліьи
2 👁