Ушчыкнуць 292 Халадэча ходзяць на галаве. Бяда з етымі малымі, ніяк іх ня ўшчунуць. В. Старыми. Ушчыкнуць, дзс.—ущипнуть. Ушчыкнуў яго, аж сінях усхапіўся. B. Старына. Ушчэнт, npc. (польск. wszcz$t)—до тла. Ушчзнт сьвіньня зрылі кар* топлю. В. Старына. Уіішркі, npc. — вширину. Палатно ўшыркі будзя локці два. В. Старына. Ушэсьце, я, «.—Вознесение (праздник). На ўшэсьця майму хлапцу кончыцца дзісяты год. В. Старына. Улдлы, прм.—завзятый в работе. Уядлы с цібе лазавік: усю лазу выкараніў. С. Амельна, Пух. р. Ф. Фанабэрысты, прм.—спесивый, горделивый, чванливый. Такая фанабэрыстая дзеўка, што й ня падхадзі! От дзе фанабэрысты хлопяц! В,Старына. Фанабэрыцца, дзс. — спесивиться, гордиться, чваниться. Ашчэ фанабэрыцца — падумаяш, етакая цацка! В. Старына. Фанабзрыя, i, ж. — фанаберия, спесь, чванство, гордость. Усю фанабэрыю зьбілі яму. В. Старына. Фарангслька, i, ж. (польск. choгуgłewka)-xopyrBb церковная. Пабралі фарангелыб, будуць хаХаваньне, я, н. — прятание. Якоя тваё хаваньне: пахавоў ігрушы, а нехта знашоў ды паеў. В. Старына. Хаваць,-цца, дзс.— 1) прятать,-ться. Німа куды дабра хаваць. Ня хавайся: усяроўна знайду.—2) хоронить покойника. Ужо павеЗьлі хаваць Вінцэся. В. Старына. Хада, й, ж.—ход. Ну й хада яго: чуць валачэцца! В. Старына. Хадак, й, м. — 1) ходок, пешеход. Выправілі хадакоў у Сібір агледзіць зямлю.—2) приспособление для упражнения ребенка в ходьбе; состоит из шеста и обруча. Дзіця вучыцца хадзіць у хадаку. В. Турэц, Сьміл. р. Хаджалы, прм.—бывалый. Ён чалавек хаджалы, шмат дзе чаго бачыў. В. Старына. Хадзщь, дзс.—ходить. Ходзіць цэлы дзень, нічога ня робіць. Хаджу дзіць кругом царквы. С. Дукара, Сьміл, р. Фаткга, i, ж. (польск. fatyga)—беспокойство. Ня варта й фатыг! траціць, абы ўсяроўна чя выпрасіш. В. Старына. Філіжанка, i, ж. (пам. філіжаначка)—чайная чашечка. Ёнп'емалако с філіжанкі. Малому купілі белаю філіжаначку. В. Вострава, Сьміл. р. Фуліган, а, м.—хулиган. Ета-ж пярвейшы на сяле фуліган. В. Слопгшча, Шацк. р. Фуліганскі, прм.—хулиганский. Фуліганскі ты хлапец! В. Слопішча, Шацк. р. ўсё ды гляджу, дзе што робіцца. Хадзём пагуляям. Хадзім разам. В. Старына. Хаім на вуліцу. Куды ты хаіла? В. Крамяні, Пух. р. —Да вётру хадзіць,— ходить в отхожее место. Хворы сам ня можа й да ветру хадзіць. В. Старына. Хадуха, i, ж.— гл. хдоак, 2. Дзіця ў хадуся ходзіць, a так ня ўмея ашчэ. В. Старына. Хай, выкл.—пусть, пускай. Хай сабе етак 1 будзя! Хай яно лепяй у сё праваліццаі В. Старына. Хакаць, дзс. — позёвывать. Сабака хакая на сонцы. В, Слопішча, Шацк. р. Халадок, дку, м.—тень. Давай прысядам у халадку. Толька ведая, 'к халадке выціраць, а ня работу рабіцьі В. Старына. Халадзча, ы, ж. — сильный холод. Такая халадэча надварэ—проста бяда! В. Старына
Дадатковыя словы
chor, ёнпемалако
3 👁