Упатрэбіцца Умацаваць 287 нельга...—2) устроить кого в должности, в учебн. заведение. Такі ўмасьціў бн свай го дурня нейдзя ў Мінску на службя. В. Старина. Умацаваць,-цца, дзс. — укрепить, укрепиться чему, войти в силу. Умацавоў шула на сто гадоў. Умацавоўся тут ды сядзіць ужо гадоў а пяць. Квас добра ўмацавоўся. В. Старина. Умежак, жка, м. — межа. Конь грызе умежак. Схавоўся пад умежак. В. Старина. Умеру, пре. — вмеру. Усб трэба ўмеру рабіць: i есьці, i рабіць, i гуляць. В. Старина. Умесны, прм. — совместный, общий. У іх малатарня умесная. В. Старина. Умесьнік, а, м.— участник в чем. Хіба-ж бн ня ўмесьнік у сваби бацькаўшчыня? /?. Старина. Уметнік, а, м. — закром в гумне для крупной мякины из колосьев. 3 уметніка ўжо ўсб выбрал!. В. Старина. Умеці, яй, мн. — крупная мякина из колосьев. Гнілыя ўмеці: карова ня хоча есьці. В. Старина. Умецьце, я, н. зб. — мякина. Дробная, харошая наша ўмецьця. В. Старина. Умітуські, пре. — поворачиваясь в различные стороны. Умітуські бегаюць дзеці, i ня разабраць ix. В. Старина. Умлець, дзс. — сильно обомлеть. Ат страху так умлеў, аж валасэ дыбам пасталі. В. Старина. Умомант, пре.—моментально, в один момент. Умомант прыскочыў сюды. В. Старина. Умураваць, дзс. (прм* умураван ы)— замуровать в кирпичую стену. У ету сьцяну, кажуць, пан быў дзеўку ўмуравоў. Знашлі грошы, умураваныя ў сьцяне. В. Старина. Умурзацца, дзс. (прм. умурзаны)— обпачкаться (собственно лицом около рта). Дзіцянё ўмурзалася ў кашу. Малога трэба абмыць, ато ўвесь умурзаны. В. Старина. Унадзіцца, дзс. — повадиться. Унадзіліся чужыя парасята ў вагарод лазіць. В. Старина. Унарав/ць, дзс. — угодить. Ік ліхой скуле той, ня ўнаравіць яму. В. Старина. Ун/з, пре. — вниз. Злазь з вішні ўніз. В. Старина. Унізу, пре. — внизу. Картопля, што л я жал а ўнізу ў пограбя, дык уся пагніла. В. Старина. Уночы, пре. — ночью. Уночы приехал! с поля. В. Старина. Унук, а, м. (пан. унучак)— внук. Даждалася ўжо Паладзьдзя! ўнукаў. Унучак мой, падай мне піць! В. Старина. Унука, I ж. (пам. унучка)—внучка. Да бабы прыехала ўгосьці ўнука. Унучца баба дала гасьцінца. В. Старина. Ундщь, дзс. — замереть от страха. !к крыкнаў, аж усе ўнылі! В. Старина. Упадак, дку, м. —упадок, понижение; употребл. при клятьбе. Каб на цібе упадак найшоў! В. Старина. Упадобаць, дзс. — полюбить. I стройнаю-ж дзяўчыну ўпадобаў бн! В. Старина. Упазьн/ць, дзс. — с опозданием произвесть посев. Упазьніў авёс, дык i прапоў. В. Старина. Упалщь,-цца, дзс,—разжечь,-чься. Трэба, каб ужо сьнеданьня было гатова, а тут ня ўпадіць дроў у печы. Чуць упаліліся дрова ў нечы. В. Старина. Упамкі, пре. — в память. Мне ета й ня ўпамкі. В. Старина Упапялець, дзс. — обратиться в пепел, прах (клятьба). Каб ты ўпапялела етакая дзіцятка! В. Старина. Упапярок, пре. — впоперек. Палажы дошку ўпапярок. В. Старина. Упарты, прм.— упрямый. Упарты, ік казол. В. Старина. Упарціна, ы, аг. — уцрямец,-мица. Упарціна ета ня вельма што паслухая цібе. В. Старина. Упатрібіцца, дзс. — пригодиться. Уськінь на воз ету вярхавіцу: дома на што ўпатрэбіцца. В. Старина
Дадатковыя словы
казбл, свабй, страха.!к, унаравіць, упазьніць
2 👁